رابطه هوش معنوي با سلامت عمومي در سالمندان: نقش ميانجي ذهن‌آگاهي

سالمندي به‌عنوان يكي از مراحل حساس تحول انسان، داراي ويژگي‌ها و شرايط خاص خود است. با توجه به اين موضوع از عناصر مهم تأثيرگذار بر سلامت عمومي سالمندان، ذهن‌آگاهي و هوش معنوي آنها مي‌باشد. بنابراين پژوهش باهدف پيش‌بيني سلامت عمومي بر اساس هوش معنوي با نقش واسطه‌اي ذهن‌آگاهي سالمندان انجام شد. ماهيت هدف تحقيق از نوع بنيادي و روش پژوهش توصيفي- همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي سالمندان مقيم خانه سالمندان در سه منطقه 3، 8 و 20 شهر تهران در سال 1401 بود كه از بين آن‌ها تعداد 250 نفر به‌عنوان گروه نمونه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌هاي هوش معنوي كينگ، سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر و ذهن‌آگاهي بائر و همكاران بود. اطلاعات جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير به‌وسيله نرم‌افزارهاي SPSS26 و AMOS22 مورد تجزيه ‌و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه مدل مفروض با داده‌هاي پژوهش برازش مطلوبي دارد. همچنين نتايج تحليل مسير براي بررسي نقش متغير ميانجي نشان داد كه ذهن‌آگاهي رابطه بين هوش معنوي با سلامت عمومي در سالمندان را ميانجي‌گري مي‌كند. از آنجا كه هر سه متغير پيش‌بين قابل ارتقاء هستند، مي‌توانند در مداخلات مرتبط با سلامت عمومي در جهت بهبود سلامت عمومي در سالمندان مورد استفاده قرار گيرند.