بررسي كارايي روش‌هاي كنترل شيميايي و غيرشيميايي در مهار علف‌هاي‌هرز توت‌فرنگي (Fragaria ananassa) دركردستان

به‌منظور بررسي تاثير روش‌هاي مختلف شيميايي و غيرشيميايي در كنترل علف‌هاي‌هرز مزارع توت‌فرنگي، اين مطالعه در تابستان 1398 در قالب طرح آزمايشي بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار، در مزرعه چندساله توت‌فرنگي سنندج اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تعدادي از علف‌كش‌هاي پيش‌رويشي (ايندازيفلم و تري‌فلورالين) و پس‌رويشي (تري‌بنورون‌متيل و كلودينافوپ پروپارژيل) و روش‌هاي غيرشيميايي  شامل وجين، سركه، مالچ‌ها (پلاستيك شفاف و تيره، كاه و كلش و خاك اره)، شعله افكن و شاهد بود. نتايج به‌دست آمده نشان داد كه تيمارهاي مختلف، داراي تاثير معني‌دار بر اغلب صفات مورد مطالعه توت‌فرنگي و علف‌هاي‌هرز بودند. زيست توده علف‌هاي‌هرز پس از كاربرد ايندازيفلم نسبت به شاهد آلوده به علف‌هرز، كاهش معني‌داري (97 درصد) داشت. علف‌كش تري‌بنورون ‌متيل و مالچ خاك اره با تيمار وجين علف‌هرز تفاوتي نداشتند و موجب كاهش 86 درصدي زيست توده علف‌هاي‌هرز نسبت به شاهد آلوده به علف‌هرز شدند. همچنين بيشترين عملكرد توت‌فرنگي، تحت تاثير تيمارهاي خاك‌ اره و ايندازيفلم (703.02 و 686.51 گرم در متر مربع) به‌دست آمد. به‌طوربه‌طوركلي، علف‌كش ايندازيفلم و مالچ خاك اره، علاوه بر عدم تاثير منفي بر روي ميوه‌ توت‌فرنگي، به‌دليل كنترل مناسب علف‌هاي‌هرز، موجب افزايش عملكرد توت‌فرنگي (به‌ترتيب 126 و 131 درصد نسبت به شاهد آلوده به علف‌هرز) شد و مي‌توان آن را جهت كنترل علف‌هاي‌هرز اين مزارع توصيه نمود.