برهم‌كنش علف‌كش‌هاي پرتيلاكلر و بن‌سولفورون‌متيل در كنترل علف‌هاي‌هرز شاليزار

علف‌هاي‌هرزآن‌هامكارايي علف‌كش‌هاي پرتيلاكلر از علف‌كش‌هاي كلرواستاميدي بازدارنده سنتز چربي و بن‌سولفورون از سولفونيل‌اوره‌هاي بازدارنده سنتز آنزيم استولاكتات ‌سينتاز به‌صورت انفرادي و نيز برهمكنش آن‌ها در صورت اختلاط در دز‌هاي صفر، 25، 50، 75، 100 و 125 درصد دز توصيه شده در كنترل سوروف و پيزور بررسي شد. نتايج نشان داد كه كنترل علف‌هاي‌هرز در تيمار با دزهاي مختلف دو علف‌كش با مدل دز-پاسخ لوجستيك قابل بيان بود (R2≥95%). دز لازم براي 50 درصد كاهش زيست‌توده سوروف (ED50) در تيمار با پرتيلاكلر و بن‌سولفورون، به‌ترتيب 17.1 و 24.7 درصد دز توصيه‌شده و براي پيزور، 32.3  و 26.4 درصد دز توصيه شده بود كه بيانگر كارايي بيشتر پرتيلاكلر در كنترل سوروف و بن‌سولفورون در كنترل پيزور بود، درحالي‌كه پرتيلاكلر، كنترل كامل سوروف را موجب شد، امّا هيچيك از علف‌كش‌ها تا 125 درصد دز توصيه‌شده، قادر به كنترل كامل پيزور نبودند. مطابق مدل دز-پاسخ لجستيك برازش شده (R2≥95%) با اختلاط دز توصيه شده بن‌سولفورون با 75 درصد پرتيلاكلر و نيز دز توصيه‌شده پرتيلاكلر با 25 درصد بن‌سولفورون، كنترل 100 درصد پيزور را به‌دنبال داشت. امروزه جگن‌ها فراوانترين و متنوع‌ترين علف‌هاي‌هرز مزارع برنج هستند و مطابق نتايج اين تحقيق براي كنترل علف‌هرز شاخص اين گروه يعني پيزور، اختلاط علف‌كش‌ها ضروري است. با اختلاط دو علف‌كش پرتيلاكلر و بن‌سولفورون، كنترل دو علف‌هرز كليدي شاليزار يعني پيزور و سوروف با دز كمتري از اين علف‌كش‌ها ميسر است كه نيازمند بررسي‌هاي بيشتر در شرايط مزرعه‌اي براي تعيين دز مناسب است.