بررسي تاثير گنبد‌هاي نمكي بر روي كيفيت منابع آب زيرزميني دشت راور (شمال استان كرمان)

گنبد‌‌هاي نمكي يكي از عوامل مهم در تخريب منابع آبي مجاور خود محسوب مي‌‌شوند. بر اين اساس و با توجه به رخنمون‌داشتن 17 گنبد نمكي در منطقۀ راور استان كرمان، احتمال تأثيرپذيري آبخوان دشت راور از اين ساختار‌‌هاي نمكي زياد است؛ بنابراين در اين پژوهش سعي شده است تا با استفاده از تحليل‌‌ داده‌‌هاي هيدرولوژي و هيدروژئوشيمي، بررسي راه‌‌هاي تغذيۀ آبخوان و ارتباط آن با گنبد‌‌هاي نمكي مجاور، به بررسي موضوع پرداخته شود. در اين راستا از اطلاعات 15 چاه بهره‌‌برداري استفاده شد؛ به‌طوري‌كه با ترسيم نقشه‌‌هاي هم‌عمق و هم‌تراز آب زيرزميني، مسير و جهتِ جريان آب زيرزميني تعيين شد. علاوه بر اين با نمونه‌‌برداري از آب چاه‌‌ها، پارامتر‌‌هاي هيدروژئوشيمي آن شامل PH و هدايت الكتريكي (EC)، غلظت يون‌‌هاي بيكربنات (HCO3)، كلسيم (Ca)، كلر (Cl)، منيزيم (Mg) سديم (Na) و غلظت يون سولفات (SO4) اندازه‌‌گيري شد. براساس نمودار پايپر ترسيم‌شده،40 درصد نمونه‌‌ها داراي رخسارۀ كلروره و سولفاته، 30 درصد رخسارۀ كربناته و بقيه رخسارۀ تركيبي هستند. ترسيم نقشه‌‌هاي توزيع مكاني پارامتر‌هاي هيدروژئوشيميايي، نشان از تفاوت در كيفيت منابع آب زيرزميني در بخش‌‌هاي مختلف دشت دارد. با تلفيق نقشۀ‌‌ موقعيت گنبد‌‌هاي نمكي، نقشۀ رودخانه‌‌ها و نقشۀ زمين‌شناسي در محيط GIS و با توجه به مسير‌‌هاي تغذيۀ آبخوان راور و نمونه‌‌برداري از آب رودخانه‌‌هاي مرتبط، گنبد‌‌هاي نمكي تأثيرگذار بر كيفيت منابع آب زيرزميني شناسايي شدند. با توجه به شناسايي عوامل و مسير‌‌هاي اصلي كاهش كيفيت منابع آبي دشت راور مي‌‌توان براي كاهش اثرات نامطلوب آن، برنامه‌‌ريزي‌‌هاي لازم را انجام داد.