مشخصات محله‌‌اي اثرگذار در تملك مكان و ارتقاي روابط اجتماعي و همسايگي براي دستيابي به شهرسازي مردم‌‌‌مدار (نمونۀ موردي: شهر مشهد)

وقتي شهرها به مالكيت شهرداري يا دولت درمي‌آيند، مردم در مقام مستأجران شهر، احساس تعلق و مسئوليت نمي‌‌كنند؛ به‌همين‌دليل، مالكان ناچارند خود هزينۀ اداره و مديريت شهر را بر عهده گيرند. از آنجا كه اين نهادها، درآمد مشخص و پايداري ندارند، هزينه‌هاي اداره و نگهداري اين مجموعه‌‌ها، اغلب از بدترين راه‌ها تأمين مي‌شود. حال آنكه اگر مردم احساس تعلق كنند و دست به مكان‌سازي بزنند، هزينه و مسئوليت ادارۀ آن را مي‌پذيرند. براي آزمون اين فرض، اين پژوهش درنظر دارد با بررسي ديدگاه‌هاي مردمي كه بالاترين آمادگي را براي مديريت و ادارۀ شهر دارند، دلايل و زمينه‌هاي بروز اين روحيه را مورد ارزيابي قرار دهد. روش بررسي، توصيفي و تحليلي بود. داده‌هاي موردنياز، از نمونه‌اي به حجم 383 خانوار از 13 محلۀ شهري مشهد گردآوري شد. اين داده‌‌ها با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن، رگرسيون، فريدمن و آنوا تحليل شد. نتايج نشان داد، مردمي كه بالاترين آمادگي را براي مشاركت در روند ادارۀ شهر دارند، در محله‌هايي زندگي مي‌‌كنند كه ابعاد ادراكي معنايي، اجتماعي، مديريتي سياست‌گذاري، كالبدي و اقتصادي آن‌ها در شرايط مناسبي قرار دارد. اولويت‌بندي ابعاد مربوط نشان مي‌دهد كه احساس تعلق و تملك مكان، نقش بسيار فراتري از اقدامات كالبدي و مديريتي محله‌ها داشته است؛ بنابراين بهترين پيشران مشاركت و حضور مردم در ادارۀ شهر، ادارۀ آن توسط مردم و به كمك دولت است.