سنجش كيفيت زندگي در بعد ذهني و اثرات آن بر مشاركت اجتماعي پايدار در شهر تبريز

كيفيت زندگي شهري ازجمله معقولاتي است كه در علوم مختلف موردتوجه قرارگرفته است. در اين ميان، دانش جغرافياي شهري كيفيت زندگي را در ارتباط با محيط و تأثير آن بر نحوه عملكرد شهروندان، موردمطالعه قرار مي‌دهد. امروزه كيفيت زندگي، عالي‌ترين مرتبه در اهداف برنامه‌ريزي اجتماعي- اقتصادي و داراي دو بعد ذهني و عيني مي‌باشد. ابعاد ذهني، به ادراك شخص از كيفيت زندگي خود و اطرافيانش توجه دارد و مفهومي كيفي و نسبي است كه مي‌تواند بر مشاركت اجتماعي افراد در شهرها تأثيرگذار باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي - تحليلي است. اين پژوهش با هدف ارزيابي كيفيت زندگي از بعد ذهني و اثرات آن بر مشاركت اجتماعي و با جمع‌آوري اطلاعات به‌صورت اسنادي و پيمايشي (پرسشنامه) انجام پذيرفته است. مقدار آزمون KMO محاسبه‌شده 0.7 و نتيجه آزمون بارتلت كوچك‌تر از 01/ بوده و ضريب آلفاي كرونباخ 0.941 است كه نشان‌دهنده اعتبار- روايي و اعتماد – پايايي كافي و قابل‌قبول ابزار پرسشنامه مي‌باشد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه متغيرهاي مستقل به‌طوركلي 0.99 درصد از تغييرات متغير مشاركت اجتماعي در شهر تبريز را تبيين مي‌كنند. به‌طوري‌كه كيفيت محيط شهري به ميزان 0.412 درصد، سلامت اجتماعي 0.301 درصد و سلامت جسماني 0.296 بر مشاركت شهروندان در امور شهري تأثير مستقيم دارند. درنتيجه بين كيفيت زندگي از بعد ذهني و مشاركت اجتماعي شهروندان در شهر رابطه معناداري وجود دارد.