تحليل علل نابرابري‌هاي توسعه فضايي استان كهگيلويه و بويراحمد

هدف از اين پژوهش سطح‌بندي مناطق شهري شهرستان‌هاي استان كهگيلويه و بويراحمد و تعيين اولويت توسعه شهرستان‌ها در استان و اولويت هر عامل در هر شهرستان است. اين پژوهش با استفاده از 84 شاخص مختلف تركيب‌شده در spss به 8 عامل؛ اشتغال و فعاليت، مسكن، اقتصادي - توليدي، حمل‌ونقل و ارتباطي، خدمات شهري عمومي، بهداشت و درمان، كتاب - سواد و آموزشي مربوط به آمار سال 1395، با استفاده از دو فن؛ موريس و تحليل عاملي تأييدي صورت گرفته است. جامعه آماري پژوهش مناطق شهري هفت شهرستان (17 شهر) استان است. جامعه آماري در بخش مربوط به شناسايي عوامل پژوهش، كارشناسان و اساتيد دانشگاه در سطح استان بودند كه تعداد نمونه با استفاده از قانون تحليل مؤلفه‌هاي اصلي در مدل‌سازي معادلات ساختاري 364 نفر برآورد گرديد. روايي پرسش‌نامه به‌صورت روايي صوري و ظاهري و پايايي پرسش‌نامه از آلفاي كرونباخ استفاده شد، مورد تأييد قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه شهرستان‌هاي؛ بويراحمد، دنا و گچساران در رتبه‌هاي اول تا سوم و شهرستان بهمئي در رتبه آخر توسعه‌يافتگي قرار داشته است. بر اساس مدل ساختاري تأييدشده چهار مؤلفه؛ صنعتي - توليدي، اشتغال، خدمات عمومي - شهري و حمل‌ونقل و ارتباطي به ترتيب با ضرايب 0.71، 0.62، 0.54 و 0.51 در نسبت به ساير متغيرها بر نابرابري توسعه تأثير بيشتري داشته‌اند. اولويت توسعه فضايي در برنامه‌ريزي‌هاي استان مي‌بايست به ترتيب شهرستان‌هاي؛ بهمئي، چرام، كهگيلويه، باشت، گچساران، دنا و بويراحمد با ترتيب اولويتي بخش‌هاي؛ صنعتي - توليدي، اشتغال، خدمات عمومي - شهري و حمل‌ونقل و ارتباطي، باشد.