تبيين نقش پروژه‌هاي محرك توسعه در بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري (نمونه موردي : منطقه 11 شهر تهران)

از زماني كه توجه متخصصان و مديران شهري به سمت حفظ و احياي بافت‌هاي مركزي و تاريخي شهرها منعطف گرديده، نظريات و رويكردهاي متعددي در اين راستا، تبيين شده است. از مهم‌ترين اين رويكردها كه امروزه مورداستفاده قرار مي‌گيرد، بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري است. يكي از مهم‌ترين مسائل در رابطه با بازآفريني بافت‌هاي فرسوده خلق ارزش جهت ايجاد نقش‌هاي مكمل براي اين بافت‌ها از طريق ساير پتانسيل‌هاي موجود و مزيت‌هاي مكاني محدوده از طريق اجراي پروژه‌هاي محرك توسعه است. بدين منظور اين پژوهش پس از معرفي رويكردهاي بازآفريني، سعي در تلفيق اصول بازآفريني با مؤلفه‌هاي خلق ارزش در بافت شهري در قالب چارچوب نظري تحقيق داشته است. در اين راستا با استفاده از روش توصيفي – تحليلي به دنبال پاسخ اين سؤال است كه، نقش پروژه‌هاي محرك توسعه در بازآفريني بافت‌هاي فرسوده شهري (منطقه 11) چگونه است؟ جامعه آماري گروه خبرگان شامل اساتيد و دانشجويان دكتري در رشته‌هاي جغرافيا، برنامه‌ريزي شهري و شهرسازي بوده و حجم نمونه آماري موردنظر در اين پژوهش كه از طريق نرم‌افزار Sample Power به دست آمدند تعداد 30 نفر مي‌باشد. سپس، با استفاده از معادلات ساختاري و نرم‌افزار ايموس نسبت به ارزيابي شاخص‌ها اقدام شده است. نتايج به‌دست‌آمده با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي حاصل از نرم‌افزار ايموس، حاكي از وجود رابطه معنادار و با اثرگذاري مثبت پروژه‌هاي محرك توسعه در بعد كالبدي– فضايي با ضريب مسير 0.56، اجتماعي با ضريب مسير 0.49.، اقتصادي با ضريب مسير 0.40 و زيست‌محيطي با ضريب مسير 0.35 و درمجموع پروژه‌هاي محرك توسعه با ضريب مسير 0.63 بر بازآفريني بافت‌هاي فرسوده مي‌باشد.