نقش ميانجي مقابله معنوي منفي در رابطه بين سه‌گانه‌هاي تاريك شخصيت و خودزني غيرخودكشي نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي مقابله معنوي منفي در رابطه بين سه‌گانه‌هاي تاريك شخصيت و خودزني غيرخودكشي نوجوانان انجام شد. اين پژوهش بنيادي و توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان مقطع متوسطه دوم مدارس دولتي شهر كرج در سال تحصيلي 1400-1399 بود. نمونه مورد بررسي شامل 351 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوم بود كه طي بيماري كوويد 19 به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي و به‌صورت آنلاين انتخاب شدند. شركت‌كنندگان مقياس شخصيت تاريك (DPS) جانسون و وبستر (2010)، پرسشنامه مقابله معنوي (SCQ) خارژينسكا (2015) و سياهه خود آسيب‌رساني آگاهانه و تعمدي (DSHI) گراتز (2001) را تكميل كردند. از روش‌هاي همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري براي تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه مدل مربوط به نقش ميانجي مقابله معنوي منفي در رابطه بين سه‌گانه‌هاي تاريك شخصيت و خودزني غيرخودكشي نوجوانان از برازش خوبي برخوردار است. نتايج نشان داد كه اثر مستقيم سه‌گانه‌هاي تاريك شخصيت بر خودزني غيرخودكشي معنادار نيست (0.05 P). اثر مستقيم مقابله معنوي منفي (0.01 P) و اثر غيرمستقيم سه‌گانه‌هاي تاريك شخصيت با ميانجي‌گري مقابله معنوي منفي بر خودزني غيرخودكشي معنادار است (0.01 P)؛ ازاين‌رو توجه به اين متغيرها در حوزه آسيب‌شناسي رواني و تدوين مداخله‌هاي آموزشي و درماني در مورد خودزني غيرخودكشي مي‌تواند مفيد باشد.