تبيين نماگرهاي هوشمند‌سازي مؤثر بر امنيت و حريم خصوصي

امنيت مهم‌ترين آرمان هر كشوري تلقي مي‌شود، كه به شدت تحت تأثير گسترش روزافزون تكنولوژي اطلاعات و تحولات علم و صنعت قرار گرفته است. اين امر موجب شد كه در راستاي پاسخ‌گويي به نيازهاي جديد جوامع و متناسب با تحولات رويكرد نوين « هوشمندسازي » پا به عرصه حضور گذارد. هوشمندسازي از فن‌آوري‌هاي اطلاعات و ارتباطات در جهت كاهش يا حذف مشكلات پيش‌روي جوامع و بهبود كيفيت زندگي شهروندان بهره مي‌برد. در اين مقاله به تبيين نماگرهاي هوشمندسازي مؤثر بر امنيت و حريم خصوصي و بررسي اجمالي اين رابطه پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع آميخته مي‌باشد. جامعه آماري بخش كيفي 18 نفر از خبرگان نيروي انتظامي بود كه با آنها مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شد. مصاحبه‌ها با روش تحليل محتواي قراردادي تجزيه و تحليل شدند. پايايي داده‌ها با ضريب هولستي و روايي آنها با روش دلفي و ضريب كندال بررسي و مورد تأييد قرار گرفت. بمنظور اعتبا‌رسنجي داده‌ها از معادلات ساختاري بهره گرفته شد. جامعه آماري اين بخش 100 نفر از فرماندهان و نيروهاي ستادي ناجا بودندكه بصورت هدف‌مند انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه محقق‌ساخته بود كه روايي آن باCVR و CVI و آلفاي كرونباخ بررسي و مورد تأييد قرار گرفت. براساس يافته‌ها ساختمان هوشمند، دولت هوشمند، تحرك هوشمند، جامعه هوشمند، خدمات عمومي هوشمند و اقتصاد هوشمند، شش مؤلفه هوشمندسازي است كه بر امنيت و حريم خصوصي اثرگذار مي‌باشند. در ميان اين پنج شاخص، اقتصاد هوشمند بيشترين تأثير را بر امنيت و حريم خصوصي دارد.