بررسي نقش سيستم‌هاي پشتيبان تصميم گيري باليني در كاهش خطاهاي پزشكي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش سيستم‌هاي پشتيبان تصميم گيري باليني در كاهش خطاهاي پزشكي از ديدگاه پزشكان و پرستاران بيمارستان‌هاي آموزشي درماني شهرستان فردوس است. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي-مقطعي است كه در سال 1400 و سه ماهه اول سال 1401 در دو بيمارستان آموزشي- درماني شهرستان فردوس انجام شد. جامعه پژوهش پزشكان و پرستاران بودند. در اين مطالعه از روش سرشماري، استفاده و جامعه پژوهش به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌ آريايي و همكاران بود. پس از گردآوري پرسشنامه‏ ها، داده‏ ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي  مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: تعداد 42 نفر از كاركنان كادر درمان وارد مطالعه شدند. از ديدگاه پزشكان سيستم پشتيبان تصميم مي‌تواند منجر به كاهش احتمال بروز واكنش‌هاي آلرژي شديد و تداخل دارويي (60%)، امكان دسترسي سريع به سوابق دارويي بيمار (50%) و ثبت دستورات به صورت كامپيوتري (30%) ‏شود. از ديدگاه پرستاران حذف مشكلات مربوط به دست خط ناخواناي پزشكان (25%)، كاهش احتمال فراموش كردن تكرار آزمايش يا راديولوژي (18/8%)، دسترسي سريع به اطلاعات روزآمد در حين كار (12/5%) و كاهش احتمال بروز آمبولي (9/4%) از مزاياي سيستم‌هاي پشتيبان تصميم گيري باليني مي باشند. نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت توسعه اين سيستم‌ها در بيمارستان‌ها و همچنين سنجش آمادگي كادر درمان جهت پذيرش سيستم‌هاي پشتيبان تصميم گيري، پيشنهاد مي‌گردد آموزش‌هاي لازم در اين زمينه ارائه گردد.