نهج‌البلاغه: راهنماي جامع معيارهاي رفتاري ارزيابي عملكرد

هدف از انجام اين تحقيق شناسايي معيارهاي عمومي ارزيابي عملكرد كاركنان بر اساس نهج‌البلاغه است. بدين‌منظور از روش استقرايي نظريه داده‌بنياد استفاده شد. با مطالعه نهج‌البلاغه واحدهاي معنايي مرتبط با معيارهاي ارزيابي عملكرد شناسايي و پس از كدگذاري اوليه و كدگذاري متمركز به‌عنوان روش تحليل داده‌ها و الگوي اوليه‌اي شناسايي شد. سپس با مبنا قرار دادن نمونه‌گيري نظري به‌عنوان روش نمونه‌گيري تحقيق، به‌منظور بسط و نهايي‌سازي الگوي تحقيق، بار ديگر قسمت‌هاي مختلفي از نهج‌البلاغه مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. درنهايت از منظر نهج‌البلاغه، معيارهاي عمومي ارزيابي عملكرد كاركنان 16 معيار اصلي شناسايي شد كه شامل: 1) استقامت همراه با اميدواري؛ 2) بصيرت؛ 3) پرورش كاركنان؛ 4) جمع‌گرايي؛ 5) راست‌گويي؛ 6) سخاوت؛ 7) عدالت در رفتار و تصميم‌گيري‌ها؛ 8) روحيه اجرايي؛ 9) فروتني؛ 10) قاطعيت؛ 11) قناعت (پرهيز از اشرافي گري)؛ 12) گفتار پسنديده؛ 13) نرم‌خويي؛ 14) وحدت‌آفريني؛ 15) وفاداري؛ 16) ولايت‌مداري. هريك از اين معيارها داراي زيرمعيارهاي جزئي‌تري است كه در قسمت يافته‌ها نمايش داده خواهند شد. نتايج نشان مي‌دهد معيارهاي عمومي استخراج شده از نهج‌البلاغه را در كنار معيارهاي تخصصي هر شغل و سازمان مي‌توان مبناي رفتاري ارزيابي عملكرد قرار داد.