تاثير حمايت اجتماعي ادراك ‌شده در كاهش بي‌تفاوتي شغلي كاركنان پليس

اين پژوهش براي بررسي تاثير حمايت اجتماعي ادراك‌شده در كاهش بي‌تفاوتي شغلي كاركنان پليس انجام شده است. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي (در حوزه رفتار سازماني) و از نظر روش انجام كار، همبستگي است كه از طريق تحليل رگرسيوني طي سال‌هاي 1400-1398 در سطح كاركنان پليس‌هاي تخصصي درشهر تهران  انجام شده است. جامعه آماري شامل كليه پليس‌هاي تخصصي شهر تهران (يگان‌هاي ويژه، آگاهي، يگان امداد، پيشگيري، راهور) بوده است. نمونه آماري شامل730 نفر از كاركنان حاضر به‌خدمت آنهاست كه بر اساس فرمول كوكران و به‌صورت كاملا تصادفي انتخاب شده‌اند. در اين پژوهش، اطلاعات از طريق روش كتابخانه‌اي و ابزار پرسشنامه جمع‌آوري شده است؛ در تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار spss23  و تكنيك‌هاي آماري آزمون‎هاي كولمرونوف و اسميرنوف، همبستگي اسپيرمن و تحليل رگرسيون (همزمان) بهره گرفته شد. در تحليل رگرسيون (با استفاده از روش Enter)، مدل معني‌داري به‎دست آمد (ضريب تعيين تعديل شده= 5/23%، N=288،P 0.001 ). اين مدل مي‌تواند 23.5 درصد از تغييرات بي‌تفاوتي شغلي توسط متغيرهاي مستقل را تبيين كند. مولفه‌هاي حمايت عاطفي و ياري و همكاري اجتماعي پيش‌بيني كننده معني‌داري براي بي‌تفاوتي شغلي هستند؛ اما متغير تصديق و تائيد اجتماعي پيش‌بيني كننده معني‌داري نيست و تاثير معني‌داري ندارد. ضريب رگرسيون استاندارد شده براي متغير پيش‌بين حمايت عاطفي برابر 0.36 – و با جهت تاثير و پيش‌بيني‌كنندگي منفي و براي ياري و همكاري اجتماعي برابر 0.18 – و منفي است. پليس‌هاي تخصصي در شهر تهران نيازمند اتخاذ رويكرد توسعه فرهنگ ‌وظيفه‌اي است و در اين راستا بايد برنامه‌هاي بلند مدت و مدوني را اجراء و عملي سازد.