به كارگيري نظريه طراحي سازوكار براي پياده سازي پيامد مطلوب مديريت دانش در سازمان هاي تحقيقاتي

دانش سرمايه فكري اصلي هر سازمان است. به اشترك‌گذاري و بكارگيري دانشي كه در ذهن و قابليت‌هاي افراد نهفته است، يكي از مهمتريـــــن استراتژي‌هاي رشد همه جانبه سازمان‌ها در عصر حاضر مي‌باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي است و با بكارگيري نظريه طراحي سازوكار در مديريت دانش، به دنبال ايجاد و به اشتراك‌گذاري دانش ضمني و تخصص نهفته تك تك افراد جهت سازگاري سازمان با محيط تعامل پر از رقابت و انعطاف‌پذيري در مقابل تغييرات محيطي مي‌باشد. هدف مطلوب سازمان، بهره گيري از فرصت‌هاي پيش آمده در محيط پويا براي حفظ مزيت رقابتي با استفاده از مديريت اثر بخشِ منابع دانش مي‌باشد. براي تسهيل فرآيندهاي كاري سازمان، طراحي، تضمين و استقرار سازوكارهاي منسجم به منظور ايجاد انگيزه‌هاي درونيِ كافي براي تضمين همسويي كامل بين بهينه يابي‌هاي فرديِ كاركنان و هدف مطلوب سازمان، ضروري مي‌باشد. در اين پژوهش، نظارت درست به منظور اطمينان از صحت انجام وظايف محوله مجري طرح، در سازمان‌هاي تحقيقاتي مورد بررسي قرار گرفته است. از روش كتابخانه‌اي، مطالعه قوانين و مقررات موجود در سازمان‌هاي تحقيقاتي و ادبيات موضوع، داده‌ها گردآوري شده و از طريق تكنيك‌هاي نظريه طراحي سازوكار مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج بررسي حاضر نشان مي‌دهد كه ناظران طرح اطلاعات، دانش، توانمندي‌هاي‌ خود را بدون اينكه انگيزه‌هاي مناسبي داشته باشند، به اشتراك نمي‌گذارند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه نظريه طراحي سازوكار مي‌تواند با ايجاد انگيزه‌هاي درونيِ كافي در ناظر طرح براي به اشتراك‌گذاري دانش ضمني، مي‌تواند اثربخشي مديريت دانش در نظارت بر اجراي درست مراحل پژوهش را تضمين نمايد. پژوهش حاضر مي‌تواند در افزايش آگاهي مديران سازمان‌هاي تحقيقاتي به منظور نظارت درست بر طرح‌هاي تحقيقاتي و دستيابي به اهداف سازمان موثر باشد.