سنجش و تحليل درجه توسعه يافتگي بخش كشاورزي در شهرستان هاي استان قزوين

امروزه كشاورزي بخشي جدايي ناپذير در اقتصاد ملّي و يكي از محورهاي توسعه است و اهميت اين مهم بر هيچ كس پوشيده نيست. عدم توسعه كشاورزي و نابرابري در زمينه توسعه كشاورزي خود مهم‌ترين عامل نابرابري در زمينه توسعه روستايي است. شناخت وضعيت برخورداري يا محروميت شهرستان ها، منجر به اصلاح سياست گذاري ها و اولويت ها مي شود كه در نهايت حركت به سوي عدالت اجتماعي را به همراه دارد. هدف اين پژوهش بررسي درجه توسعه يافتگي شهرستان هاي استان قزوين در زمينه 27 شاخص مورد مطالعه است. با استفاده از اطلاعات آماري و بهره گيري از مدل آنتروپي و تكنيك تاپسيس و درنهايت نمايش توزيع مكاني ‌ فضايي با نرم افزار GIS ميزان توسعه يافتگي كشاورزي شهرستان هاي اين استان بدست آمد. نتايج حاكي از اين است كه شهرستان قزوين در سطح بسيار توسعه يافته؛ شهرستان تاكستان در سطح توسعه يافته ؛شهرستان هاي بويين زهرا، آبيك و آوج درسطح متوسط و شهرستان البرز در سطح محروم توسعه كشاورزي قرارگرفته است. شهرستان قزوين با توجه به مركز استان بودن، برخورداري از وسعت بزرگ و وجود راه ترانزيتي به پايتخت و ساير مراكز استان ها توانسته از سطح توسعه كشاورزي بالايي برخوردارباشدو ساير شهرستان ها نيز با كم شدن شاخص هاي عديده و وجود دلايل مختلف از ميزان توسعه يافتگي آنان در بخش كشاورزي كاسته شده است. شهرستان البرز به دليل وسعت پايين خود، وجود مراكز و شهرهاي صنعتي ، توجه بيشتر به بخش صنعت و عدم توجه به بخش كشاورزي از توسعه يافتگي در اين بخش محروم مانده و درپايين ترين سطح از توسعه قرار دارد.