تبيين چرخه ظاهر و باطن در تربيت براساس انديشه شهيدمطهري

فرايند تكامل انسان و سير شكوفايي استعدادهاي او، حركتي است كه از يك‌جهت روبه‌سوي باطن و حقيقت هستي دارد و از جهت ديگر حقايق كسب شده را در ظاهر عالم آشكار مي‎سازد. اين پژوهش با هدف تبيين چرخه ظاهر و باطن در تربيت براساس انديشه شهيد مطهري صورت پذيرفته است. براي اين منظور تمامي آثار مكتوب شهيدمطهري با روش تحليلي توصيفي بدون نمونه‎گيري مورد بررسي قرار گرفته است. يافته‎هاي پژوهش حاكي از آن است كه در انديشه شهيد مطهري نسبت‎هاي «باطن؛ حقيقت ظاهر»، «ظاهر؛ نماد باطن» و «ظاهر؛ وسيله باطن» ميان ظاهر و باطن برقرار است. ايشان فرايند تربيت را به يك معنا چرخه‎اي ميان ظهورات عملي متربي و باطن وي دانسته و از طرفي تربيت صحيح را حركت به سمت باطن و از پوسته به مغر عنوان مي‎كنند. لذا وظيفه مربيان در اين نگاه، آشنايي كامل با اين چرخه و تصميم‌گيري براي اصلاح متربيان براساس آن است. چراكه براي رسيدن به باطن متربي راهي جز ظهورات باطن او در عمل وجود ندارد. همچنين مربي مي‎تواند از اين چرخه با تكرار عمل ظاهري صحيح و دريافت بازخورد آن، براي تثبيت و تقويت ملكات متربي استفاده كند.