ارتباط سلامت معنوي با صلاحيت باليني پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز (1396)

مقدمه: صلاحيت باليني، از اهداف اصلي تربيت پرستاران است كه نقش بسزايي بر كيفيت مراقبت از بيمار دارد. بنابراين مشخص كردن مؤلفه هاي مرتبط با آن مي تواند بر ارتقاء كيفيت مراقبت اثرگذار باشد. سلامت معنوي نيز، به عنوان يك عامل مهم در كارآمدي و موفقيت پرستاران مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين پژوهش، تعيين رابطۀ سلامت معنوي با صلاحيت باليني پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز (1396) مي باشد. روش كار: اين تحقيق از نوع توصيفي – همبستگي، با مشاركت 165 پرستار در بيمارستان هاي آموزشي شهر اهواز، به روش نمونه‌گيري چند مرحله اي ( 1396 ) انجام شد. ابزار گرده آوري داده‌ها مشتمل بر پرسشنامۀ مشخصات دموگرافيك، صلاحيت باليني و سلامت معنوي بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي در نرم افزار آماري SPSS 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج حاصل نشان داد كه ميزان صلاحيت باليني و سلامت معنوي پرستاران مورد بررسي در سطح متوسط بود . نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد ميان سلامت معنوي و صلاحيت باليني پرستاران، ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد ( p=0/023, r=0/17). همچنين در زمينۀ تضمين كيفيت، كم ترين ميانگين نمره و حيطۀ آموزش و مديريت، بيشترين ميانگين نمرۀ صلاحيت باليني را به خود اختصاص داد. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط معنادار ميان سلامت معنوي و صلاحيت باليني پرستاران، بنابراين لازم است برنامه‌ريزي‌هاي آموزشي مناسب، جهت توانمندي پرستاران و در راستاي ارتقاي سلامت معنوي و صلاحيت باليني پرستاران طراحي كرد.