بررسي ارتباط بين هوش اخلاقي و نگرش نسبت به ايمني بيمار در پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي شهرستان دزفول ( 1400)

مقدمه: هوش اخلاقي در پرستاران، به واسطۀ ماهيت انساني و اخلاقي شغل و حرفۀ آن ها از اهميت خاصي برخوردار است. هوش اخلاقي مي‌تواند قاعده‌اي را براي عملكرد صحيح انسان‌ها فراهم آورد و به عنوان يك عامل پيش بيني‌كنندۀ رفتار محسوب مي‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين هوش اخلاقي و نگرش نسبت به ايمني بيمار در پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي شهرستان دزفول( 1400) بود.روش كار: روش پژوهش حاضر، مقطعي بود. جامعۀ آماري شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان آموزشي گنجويان دزفول (1400) بود، كه به روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل: پرسشنامۀ مشخصات دموگرافيك، پرسشنامۀ استاندارد هوش اخلاقي لنيك و كيل و پرسشنامۀ استاندارد نگرش ايمني بيمار (SAQ) بود. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS در سطح معناداري 0/05  p با استفاده از آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل شدند.يافته‌ها: از 200 نفر پرستار شركت كننده 73 ،درصد زن و 27 درصد مرد بودند. ميانگين هوش اخلاقي پرستاران مورد پژوهش 19 /24±/156/21 و ميانگين نگرش پرستاران نسبت به ايمني بيمار 15/53±107/05 بوده است. نتايح ضريب همبستگي پيرسون، نشان داد بين هوش اخلاقي و نگرش پرستاران نسبت به ايمني بيمار، همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد (p 0/001 r=0/43). نتايج آزمون رگرسيون نشان داد هوش اخلاقي در تبيين متغير نگرش پرستاران نسبت به ايمني بيماران (0/18 = R2) سهيم مي باشد. نتيجه‌گيري: هوش اخلاقي، در پيش‌بيني نگرش پرستاران، نسبت به ايمني بيماران نقش دارد. بنابراين، به نظر مي‌رسد با افزايش هوش اخلاقي از طريق برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي مي‌توان نگرش پرستاران نسبت به ايمني بيماران را تقويت نمود.