تحليل فعاليت سامانه بارشي مانسون هند در تابستان 1401 بر روي نواحي ساحلي جنوب ايران

همه ساله بخشي از كشور ايران بويژه جنوب شرق تحت تاثير سامانه هاي بارشي مانسوني اقيانوس هند قرار مي گيرد كه در ايامي شاهد تقويت و گسترش اين سامانه ها به ساير نقاط كشور هستيم. از اواخر تير لغايت دهه اول مرداد 1401 شاهد تقويت اين شرايط ناپايدار(بارش هاي شديد) بر روي اكثر نقاط كشور بوديم كه متاسفانه خسارات جاني و مالي را بدنبال داشت. در اين پژوهش به بررسي ابعاد مختلف فعاليت سامانه بارشي مانسون هند در اين بازه زماني بر روي كشور پرداخته ايم. نتايج نشان داد كه يكي از اصلي ترين عوامل را مي توان گرم شدن سطح زمين دانست و همين شرايط گرمايش سطح زمين سبب شكل گيري كم فشارهاي موسمي گرديده كه در حين گردش سبب انتقال حجم وسيعي از رطوبت به داخل كشور شده است . مقادير شاخص هاي ترموديناميكي نيز همگي حاكي از پتانسيل بالا براي رخداد رگبار هاي شديد و كوتاه مدت بوده است. دورپيوند دو قطبي اقيانوس هند درحال حاضر در فاز منفي مي‌باشد، به اين معني كه بي‌هنجاري منفي دمايي را در غرب اقيانوس هند داريم كه منجر به تقويت واچرخند روي درياي عرب مي‌شود. اين مولفه نيز سبب تقويت و نفوذ جريانات دريا به خشكي از اقيانوس هند به خشكي‌هاي شبه قاره هند و جنوب كشور ما مي‌شود. از تحليل عوامل سينوپتيكي، ديناميكي و ترموديناميكي پيداست كه همه اين عوامل براي رخداد اينچنين بارش هاي سيل آسايي در منطقه كاملا فراهم بوده است و بررسي آماري نشان مي دهد كه اين شرايط به ندرت اتفاق مي افتد.