اثر كاربرد خارجي تنظيم‌كننده‌هاي رشد گياهي بر عملكرد كمي و كيفي دانه و سرعت تبادلات گازي رقم‌هاي مختلف گندم نان

تنظيم كننده هاي رشد گياهي از مهم ترين عوامل تنظيم كننده توليد محصولات زراعي مي باشند. بنابراين به منظور بررسي اثر تنظيم كننده هاي رشد گياهي بر صفت هاي فيزيولوژيك و عملكرد كمي و كيفي دانه گندم (Triticum aestivum L.)، اين آزمايش در مزرعه تحقيقاتي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه رازي كرمانشاه به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد. فاكتور اول در 10 سطح شامل 10 رقم گندم نان (زارع، پارسي، سيوند، پيشتاز، بهار، آذر 2، بزوستايا، گاسپارد، سيروان و مرودشت) و فاكتور دوم در چهار سطح شامل محلول پاشي غلظت 50 ميكرومولار تنظيم كننده هاي رشد گياهي سيتوكينين، اكسين، جيبرليك اسيد و عدم محلول پاشي (شاهد) در زمان متورم شدن غلاف سنبله و گلدهي بود. نتايج نشان دادند كه اختلاف معني داري بين رقم ها از نظر صفت هاي زراعي و فيزيولوژيك وجود داشت. رقم هاي سيوند و پارسي در اين شرايط به ترتيب با 1147 و 1097 گرم در هكتار داراي بيش ترين و رقم آذر 2 با 636 گرم در هكتار داراي كم ترين عملكرد دانه، عملكرد زيست توده، شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، وزن هكتوليتر، سرعت فتوسنتز و محتوي كلروفيل a بودند. نتايج نشان دادند كه كاربرد تنظيم كننده هاي رشد سبب افزايش معني دار عملكرد دانه، عملكرد زيست توده، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، سرعت فتوسنتز جاري، محتوي پروتئين هاي محلول برگ و درصد پروتئين دانه شد. در بين تنظيم كننده هاي رشد مورد بررسي، كاربرد غلظت 50 ميكرومولار سيتوكينين، بيشترين افزايش در سرعت فتوسنتزي گياه (18.4 درصد) را موجب شد.