مستند‌سازي مديريت‌هاي زراعي مؤثر بر توليد برنج (.Oryza sativa L) در استان گيلان

به‌منظور مستند‌سازي مديريت‌هاي زراعي مؤثر بر توليد و عملكرد برنج در استان گيلان، آزمايشي مزرعه اي-ميداني طي دو سال زراعي 1397 و 1398 اجرا شد. به‌طوري‌كه اثر عوامل مديريتي اعمال شده (سن نشا، تاريخ نشا‌كاري، تراكم كاشت، روش كشت، مقدار كود نيتروژن و حجم آبياري) توسط كشاورزان سه شهرستان سنگر، خشك بيجار و كوچصفهان بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج، بررسي شد. از‌اين‌رو، 36 مزرعه در شهرستان هاي مذكور كه معرف مديريت در كل استان بودند انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار عملكرد شلتوك با ميانگين 4500 كيلوگرم در هكتار براي دو روستاي جوركويه خشك بيجار و ابراهيم‌سرا كوچصفهان ثبت شد و كمترين عملكرد دانه مربوط به روستاي گيلوادشتان كوچصفهان با ميانگين 3000 كيلوگرم در هكتار بود. دليل عملكرد بالا در مزارع، مربوط به تاريخ‌هاي كاشت به‌موقع، كاشت نشا با سن مناسب، تراكم بهينه بوته در متر مربع، مقدار بيشتر كربن آلي خاك و مقدار مناسب كود نيتروژن مصرفي مي‌باشد كه نشان‌دهنده تأثير مديريت زراعي و ويژگي هاي خاك بر عملكرد است. در ميان تمامي عوامل مديريتي، مي توان كشت به‌موقع را به عنوان مهم ترين جزء مديريتي كشت برنج در استان معرفي كرد. به‌طوري كه شرايط آب و هوايي مناسب در تاريخ‏هاي كشت به‌موقع، به ويژه در زمان گلدهي و پر شدن دانه، منجر به استفاده از درجه حرارت مناسب در زمان بيشتر و بهره گيري گياه از تمامي عوامل محيطي و مديريتي شد و عملكرد بالاتر دانه را به دنبال داشت.