اثر منابع مختلف كودي و كم آبياري بر خصوصيات كيفي علوفه و عملكرد سورگوم علوفه‌اي

اين مطالعه به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز پرورش و اصلاح نژاد گاوميش شمال‌غرب كشور در سال زراعي 1400-1399 اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل شرايط متفاوت آبيـاري در 3 سـطح (آبيـاري بعـد از تخليه 40 ،60 و 80 درصد آب قابل استفاده) به عنوان عامل اول و كاربرد منابع مختلف كودي در پنج سطح {شيميايي، زيستي، آلي، نانو و شاهد}به عنوان عامل دوم بودند. پارامترهاي پروتئين خام، قابليت هضم ماده خشك، كربوهيدرات محلول در آب و عملكرد پروتئين تحت منابع مختلف كودي در شرايط متفاوت آبيـاري در مقايسه با تيمار شاهد بهبود يافت. با تاخير در آبياري ماده خشك، خاكستر علوفه و ارزش نسبي تغذيه‌اي كاهش يافت در حالي كه تنش كم‌آبي باعث افزايش ميزان الياف نامحلول شوينده‌هاي اسيدي و خنثي شد. همچنين بيشترين ميزان ماده خشك، خاكستر علوفه و ارزش نسبي تغذيه‌اي تحت مصرف كود نانو بود. شرايط آبياري بعـد از تخليه 40 نسبت به 80 درصد آب قابل استفاده، به ترتيب سبب افزايش 24، 14 و 18 درصد وزن خشك برگ، ساقه و عملكرد علوفه شد. بيشترين وزن خشك برگ، ساقه و عملكرد علوفه به ترتيب با 11738، 16764 و 27938 كيلوگرم در هكتار در كود نانو بدست آمد. به طور كلي نتايج نشان داد كه كـودهاي نانو و آلي در مقايسه با ساير منابع كودي در شرايط تـنش كم‌آبي از كـارايي بيش‌‌تري در بهبود ويژگي‌هاي كمي و كيفي سورگوم علوفه‌اي برخودار بودند.