تأثيرعوامل منتخب فناوري‌هاي گردشگري هوشمند بر رضايت از استفاده از فناوري در سفر (موردمطالعه: گردشگران شهر يزد)

گردشگري هوشمند با توجه به پيشرفت‌هاي اخير و گسترش فناوري اطلاعات به وجود آمده است و حالت‌هاي جديد ارتباطات، روش‌هاي جديد جمع‌آوري اطلاعات و فرصت‌هاي جديد براي خلق ارزش و مديريت را پيشنهاد داده است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تأثير فناوري‌هاي گردشگري هوشمند بر رضايت از استفاده از فناوري در سفر مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل آن دسته از گردشگران داخلي در دسترسي است كه به شهر يزد سفر كرده‌اند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه ‌16 گزاره‌اي يوو و همكاران (2017) و هوانگ و همكاران (2017) استفاده گرديده است و حجم نمونه با توجه به محدود بودن جامعه، 240 نفر تعيين گرديد. به‌منظور اطمينان يافتن از دقت و صحت نتايج تحقيق ويژگي‌هاي فني پرسشنامه در دو بخش روايي (سازه و محتوايي) و پايايي (آلفاي كرونباخ) مورد بررسي قرار گرفته است. فرضيه‌هاي پژوهش با استفاده از رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري بر پايه روش حداقل مربعات جزئي از طريق اسمارت پي ال اس3 مورد آزمون قرار گرفتند. يافته هاي نشان داد كه هر سه فرضيه، آماره تي بالاتر از 1.96 داشته اند، به همين جهت تمامي فرضيه هاي پژوهش تأييد شدند. همچنين بيشترين ضريب تأثير مربوط به اطلاع‌رساني فناوري‌هاي گردشگري هوشمند بر رضايت از استفاده از فناوري در سفر مي باشد. نتايج نشان داد كه فرضيه اصلي فناوري‌هاي گردشگري هوشمند بر رضايت از استفاده از فناوري در سفر اثر دارد و اطلاع‌رساني، تعامل و دسترسي بر رضايت از استفاده از فناوري در سفر تأثير مثبت و معنادار دارد؛ مي توان نتيجه گرفت كه رضايت از استفاده از فناوري در سفر باعث ايجاد سودآوري براي شركت‌هاي حوزه گردشگري مي‌شود، در نهايت رضايت منجر به ايجاد وفاداري گردشگران نسبت به يك مقصد خاص مي گردد.