مطالعه‌ مردم نگارانه‌‌ انگيزه‌ گردشگران از سفر تفريحي به استان مازندران از دريچه نظريه مناسك گذار

با توجه به ارتباط انگيزه‌هاي گردشگران و نوع و گونه‌ي سفر آن‌ها، به دست آوردن ديدي روشن و منطقي از چنين روندي مي‌تواند شايان اهميت باشد. از اين رو اين پژوهش به دنبال واكاوي انگيزه‌هاي گردشگران از سفر به شهرهاي ساحلي استان مازندران با ديدي متفاوت و انسان‌شناسانه و از خلال هويت بخشيدن به مفهوم سفرهاي تفريحي است. از آن‌جا كه مردم‌نگاري ابزار اصلي انسان‌شناسان در كشف عناصر ميدان است، در اين پژوهش نيز از روش‌شناسي كيفي با تأكيد بر مردم‌نگاري بهره برده شده است. داده‌هاي اصلي از طريق مشاهده‌ي مشاركتي و مصاحبه‌ها‌ي عميق و نيمه ساختار يافته به دست آمد. پاسخ‌دهندگان 16 نفر از گردشگرانِ سه شهر ساحلي محمودآباد، فريدونكنار و بابلسر بودند كه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از نظام كدگذاري سه مرحله‌اي استفاده شد، بدين صورت كه ابتدا مقوله‌هاي «مكاني با ساختاري متفاوت»، «در جستجوي تجربيات جديد» و «تعليق» و در نهايت پس از كدگذاري گزينشي مقوله‌ هسته‌ي «مناسك گذار» به دست آمد. به نظر مي‌رسد گردشگراني كه به قصد تفريح به اين شهرها سفر مي‌كنند حسي آميخته از تعليق و رهايي از الزامات و مسئوليت‌هاي زندگي روزمره را در سفر تجربه مي‌كنند كه مي توان آن را مشابه به مرحله‌ي دوم در نظريه‌ي مناسك گذار دانست.