بررسي نقش واسطه‌گري شايستگي هيجاني در رابطه تاب‌آوري تحصيلي و بهزيستي تحصيلي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ساختاري تاب‌آوري تحصيلي و بهزيستي تحصيلي با واسطه‌گري شايستگي هيجاني بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان اوز واقع در جنوب استان فارس بود كه از بين آن‌ها تعداد 292 نفر (118 پسر، 174 دختر) به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند؛ و به مقياس تاب‌آوري تحصيلي و پرسش‌نامه‌هاي شايستگي هيجاني و بهزيستي تحصيلي پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي و روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري SPSS-16 و AMOS-24 استفاده شد. نتايج نشان داد كه تاب‌آوري تحصيلي هم به‌صورت مستقيم و هم به‌واسطه شايستگي هيجاني درون‌فردي قادر به پيش‌بيني بهزيستي تحصيلي است؛ در حالي كه اثر واسطه‌اي شايستگي هيجاني بين‌فردي معني‌دار نيست. همچنين شايستگي هيجاني درون‌فردي، بهزيستي تحصيلي را به‌صورت مثبت و معني‌دار پيش‌بيني مي‌كند؛ در صورتي كه شايستگي هيجاني بين‌فردي قادر به پيش‌بيني معني‌دار بهزيستي تحصيلي نيست. يافته‌هاي اين پژوهش از دو بُعد نظري و عملي شامل مضامين جديدي است. نتايج پژوهش حاضر مي‌تواند به‌لحاظ نظري، دانش موجود در مورد پيشايندهاي درون‌فردي بهزيستي تحصيلي را افزايش دهد. به‌لحاظ كاربردي نيز مي‌توان با ارتقاي تاب‌آوري تحصيلي و شايستگي هيجاني درون‌فردي به بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان كمك نمود.