نقش واسطه‌اي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين ساختار كلاس و رفتار غيرمولد تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه ساختاري بين ساختار كلاس و رفتار غيرمولد تحصيلي با واسطه‌گري خودكارآمدي تحصيلي انجام شد. شركت‌كنندگان شامل 365 نفر (214 زن و 151 مرد) از دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه شيراز بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند و پرسش‌نامه ساختار كلاس، مقياس خودكارآمدي تحصيلي و مقياس رفتار غيرمولد تحصيلي را تكميل كردند. پايايي ابزارها با استفاده از روش آلفاي كرونباخ و روايي آن‌ها با به‌كارگيري روش تحليل عاملي تاييدي مورد بررسي قرار گرفت و نتايج نشان داد كه ابزارهاي پژوهش از پايايي و روايي مطلوبي برخوردارند. يافته‌هاي حاصل از تحليل مدل‌يابي معادلات ساختاري نشان دادند كه  ساختار كلاس اثر مستقيم معني‌دار بر رفتار غيرمولد تحصيلي دارد. علاوه بر اين، خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين ساختار كلاس و رفتار غيرمولد تحصيلي نقش واسطه‌گري داشت. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه به‌منظور كاهش احتمال رفتار غيرمولد تحصيلي يادگيرندگان، بايد به ساختار كلاس و خودكارآمدي تحصيلي آن‌ها توجه شود.