ارائه مدل علّي پيش‌بيني حضور اجتماعي برخط بر اساس حضور شناختي برخط با واسطه‌گري خودكارآمدي رايانه‌اي

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علّي پيش‌بيني حضور اجتماعي برخط بر اساس حضور شناختي برخط با واسطه‌گري خودكارآمدي رايانه‌اي صورت گرفت. روش پژوهش به‌لحاظ هدف، بنيادي و به‌لحاظ نوع داده‌هاي گردآوري شده، كمّي و مبتني بر رويكرد همبستگي است. شركت‌كنندگان شامل 261 نفر از دانشجويان دوره‌هاي برخط دانشگاه‌ پيام نور استان خراسان شمالي در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش، مقياس‌هاي حضور شناختي برخط، حضور اجتماعي برخط و خودكارآمدي رايانه‌اي بودند. تحليل داده‌ها با روش مدل‌يابي معادلات ساختاري در بستر نرم‌افزار AMOS-24 انجام شد. يافته‌‌ها نشان دادند كه، با توجه به مقادير شاخص‌هاي برازش به‌دست‌آمده، داده‌ها با مدل پژوهش برازش دارد. مطابق با يافته‌ها، حضور شناختي، متغيرهاي خودكارآمدي رايانه‌اي و حضور اجتماعي را به‌صورت مثبت پيش‌بيني مي‌كند. همچنين، متغير خودكارآمدي رايانه‌اي قادر است حضور اجتماعي را به‌صورت مثبت و معني‌دار پيش‌بيني ‌كند. علاوه بر اين، حضور شناختي از طريق خودكارآمدي رايانه‌اي، حضور اجتماعي را پيش‌بيني مي‌كند. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، از طريق افزايش حضور شناختي دانشجويان دوره‌هاي برخط مي‌توان خودكارآمدي رايانه‌اي را بهبود و حضور اجتماعي آنان را ارتقا داد.