بررسي تجربه زيسته معلمان و دانش‌آموزان دوره ابتدايي شادگان از مشكلات دوزبانگي دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسي تجربه زيسته معلمان و دانش‌آموزان دوره ابتدايي شادگان از مشكلات دوزبانگي دانش‌آموزان در سال 1400 بود. در اين پژوهش از رويكرد كيفي و راهبرد پديدارشناسي توصيفي استفاده شد. جامعه تحقيق را كليه معلمان و دانش‌آموزان مدارس شادگان (استان خوزستان)  تشكيل دادند. روش انتخاب مشاركت‌كنندگان هدفمند بود و نمونه‌گيري تا زمان رسيدن به اشباع ادامه يافت. اين تعداد شامل 6 معلم (3 زن و 3 مرد)  و 6 دانش‌آموز (3 دختر و 3 پسر) دوزبانه در دوره ابتدايي بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش تحليل كلايزي استفاده شد كه شامل هفت مرحله بود. يافته‌ها چهار مضمون اصلي را به دست داد كه هر كدام شامل تعدادي مضامين فرعي بودند. مضمون اول مسائل و مشكلات روان‌شناختي با درون‌مايه‌هاي فرعي احساس حقارت و نااميدي و تجربه سردردگمي و ابهام بود. مضمون دوم مسائل زباني با درون‌مايه‌هاي فرعي عدم‌ادراك و فهميدن مطالب آموزشي و مشكل در خواندن و نوشتن بود. مضمون سوم مسائل تحصيلي- آموزشي با درون‌مايه‌هاي فرعي افت و كاهش پيشرفت تحصيلي و افزايش مسئوليت‌هاي معلمان بود و چهارمين مضمون عوامل ساختاري و محيطي با درون‌مايه‌هاي فرعي عوامل اقتصادي و محيطي، عدم‌سازگاري شيوه ارزشيابي با توانايي دانش‌آموزان دوزبانه و كمبود مهارت‌هاي زباني خانواده‌هاي دوزبانه بود. نتيجه اينكه تجربه زيسته معلمان و دانش‌آموزان ابتدايي از مشكلات دوزبانگي يك تجربه چندبُعدي از مسائل روان‌شناختي، زباني، ساختاري و محيطي است كه به نظر مي‌رسد براي بهبود آن لازم است همكاري‌هاي فرهنگي خانواده‌ها در سطح گسترده‌تري جلب گردد.