بررسي تاثير مديريت دانش و سرمايه‌هاي فكري در كسب مزيت رقابتي و اولويت‌بندي آن به روش AHP (مورد مطالعه: شركت بيمه ايران)

هدف: هدف اين تحقيق بررسي تاثير مديريت دانش و سرمايه‌هاي فكري در كسب مزيت رقابتي و اولويت‌بندي آن به روش AHP در شركت بيمه ايران مي‌باشد.روش‌شناسي: روش ﺗﺤﻘﯿﻖ حاضر از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ. براي جمع‌آوري داده‌ها، از روش كتابخانه‌اي (مطالعه اسناد و مدارك) و روش ميداني (پرسشنامه) استفاده شد. جامعه آماري اين تحقيق از كاركنان شركت بيمه ايران به تعداد 3000 نفر انتخاب شدند. براي تعيين اندازه نمونه آماري از جدول مورگان استفاده گرديد كه با توجه به حجم جامعه آماري، تعداد نمونه آماري 341 نفر برآورد شد. مقدار آلفاي كرونباخ براي متغيرهاي مديريت دانش، سرمايه فكريو مزيت رقابتي به ترتيب 0.956، 0.926 و 1.250 بدست آمد كه بيانگر قابليت اعتماد بالاي پرسشنامه‌ها است. فرضيه‌هاي پژوهش نيز با استفاده از مدل معادلات ساختاري و نرم‌افزارهاي lisrel و Spss مورد بررسي قرار گرفته و همه فرضيه‌‌ها تأييد شدند.نتايج: ﻧﺘﺎﯾﺞ بدست آمده از ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده‌ﻫﺎي آﻣﺎري در ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﯽ‌داري 0.05، ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ وﺟﻮد تاثير مديريت دانش و سرمايه‌هاي فكري در كسب مزيت رقابتي مي‌باشد. نتيجه اولويت‌بندي نيز بيانگر اين است كه توزيع دانش با وزن 0.246 بيشترين تاثير را در بين ابعاد مديريت دانش دارد و نگهداري دانش با وزن 0.119 كم‌ترين تاثير را دارد. همچنين سرمايه رابطه‌اي با وزن 0.210 بيشترين تاثير را در بين ابعاد سرمايه فكري و سرمايه سازماني با وزن 0.130 كم‌ترين تاثير را دارد.ابعاد سرمايه فكري با اشتراك دانش ارتباط مستقيم و معناداري داشته و سرمايه فكري ارتباط معناداري با اشتراك دانش دارد. به علاوه، سرمايه فكري منجر به بهبود اشتراك دانش كاركنان مي‌شود. ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﻮن فرضيه‌ها ﺣﺎﻛﻲ از ﺗﺎﻳﻴﺪ راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎدارى ﺑﻴﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﻜﺮى و ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻣﻲ‌ﺑﺎﺷﺪ؛ بدين معني كه متغير مديريت داﻧﺶ ﺑﺮ ﻛﺴﺐ ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻰ در شركت بيمه ايران تاثير مثبت و معني‌داري مي‌‌گذارد.نتيجه‌گيري: سازمان‌هاي برخوردار از مديريت سرمايه فكري اصولاً عملكرد بهتري نيز دارند.لذا، سازمان‌ها بايد تلاش بيشترى در جهت ايجاد تمايل و توانمند ساختن كاركنان خود براى به اشتراك‌گذارى دانش و كسب مزاياي رقابتي انجام دهند. توسعه و بهبود سرمايه اجتماعي، سرمايه فكري و مديريت دانش در سازمان، نه تنها مستلزم بهبود ارتباطات و تعاملات مبتني بر اعتماد ميان اعضاي سازمان بوده، بلكه نيازمند ساختار و فناوري مطلوب و مناسب هر سازمان است. بنابراين، سرمايه اجتماعي مي‌تواند به عنوان يكي از قابليت‌هاي سازمان به‌شمار آيد و در خلق و تسهيم دانش موجود در سرمايه‌هاي فكري و مديريت دانش سازمان كمك بسيار نمايد.