تبيين جايگاه تكنولوژي پيشرفته و بيومكانيك در معماري با تاكيد بر تحليل آثار سانتياگو كالاتراوا

واژه فناوري پيشرفتهِ «بيومكانيك» از دو بخش «بيو» و «مكانيك» تشكيل شده و به معني كاربرد اصول مكانيكي و فناوري پيشرفته در طراحي بناهاي فني مانند رصدخانه و غيره با الگوبرداري از قوانين مكانيكي در موجودات زنده مي باشد. به زبان ديگر بيومكانيك مطالعه ساختار و عملكرد يك سيستم زنده با استفاده از قوانين مكانيكي مي باشد كه قابيلت كاربرد در معماري و ساختارهاي سيستم سازه اي را دارد. لذا مي توان علم بيومكانيك را در شاخه هاي مختلف انساني، حيواني و حتي گياهي مورد بررسي مانند معماري و طراحي داخلي يا صنعتي قرار داد. روش پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي است كه از روش فراتحليل در جمعبندي پيشينه نيز استفاده شده است. ابزار گردآوري داده نيز مشتمل بر مطالعات اسنادي و كتابخانه اي بوده است. يافته هاي تحقيق نشان داده است كه به طوركلي «طراحي و ساخت هر نوع سازه مبتني بر ساختارهاي مكانيكي طبيعت (بيومكانيك) بر اساس سه شرط اساسي است كه عبارتند از تعيين هدف نهايي، تعيين نيازهاي اصلي و فرعي و انتخاب مصالحي كه براي به انجام رساندن و تحقق يك اثر هنري كامل ضروري است»؛ چرا كه فرايند به تصوير كشيدن يا تصور يك سازه خود نوعي هنر است. و اساسا اين خود نوعي الهام است، از تجربيات دروني يك مهارت فطري و يك حس ذاتي؛ به قول «ادوارد تروجا» روند تجسم يا تصور سازه يك هنر است كه به طور اساسي به وسيله تجربه دروني و درك مستقيم حاصل شده است و هرگز نتيجه اي صرفاً استدلالي و قياسي نمي باشد.