بازخواني مفهوم زيست بومِ توسعه پايدار در سكونتگاه هاي بيوفيلي با فراتحليل معاهدات بين المللي

هدف كلي برنامه‌هاي توسعة سكونتگاه‌هاي انساني بين المللي، بهبود شرايط اجتماعي، اقتصادي و كيفيت زندگي و خاصه طبيعت و زيست بوم مناطق شهري و روستايي است. توسعه و بهبود شرايط زيست در سكونتگاه‌هاي انساني متكي بر همكاري‌هاي فني، جلب مشاركت گروه‌هاي مختلف مردم محلي، در طرح‌هاي توسعه‌اي در سطوح مختلف تصميم‌گيري در سكونتگاه‌هاي انساني است. اين رويكرد بايد به‌عنوان راهبردها و اصول توسعة سكونتگاه‌هاي انساني درنظر گرفته شود. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش فراتحليل است كه با جمعبندي و تحليل معاهدات بين المللي و با ابزار گردآوري داده مبتني بر مطالعات كتابخانه و اسنادي به نتايج تحقيق اشاره داشته است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه موارد زير داراي اهميت است: 1. توسعة پايدار و موزون شهري و روستايي و هماهنگ با توسعة كشور با تنوع بخشي به‌فعاليت‌هاي اقتصادي سازگار با محيط روستايي، توسعة منابع انساني و تجهيز فضاهاي روستايي؛ 2. بهره‌گيري از قابليت‌هاي زيست محيطي و طبيعي محلي مناطق شهري و روستايي به‌منظور سازماندهي نظام خدمات‌رساني چندسطحي و اصلاح نظام برنامه‌ريزي توسعة روستايي، با تأكيد بر افزايش هماهنگي بين سطوح مختلف برنامه‌ريزي و محلي نمودن فرآيند آن؛ و 3. استفاده بهينه از ظرفيت محيط‌هاي شهري و روستايي براي حفظ و نگهداشت جمعيت متناسب با اقتصاد منطقه‌اي، توان‌هاي اكولوژيك و بهره‌گيري مؤثر و متوازن از منابع پاية پراكندة كشور در فضاهاي شهري و روستايي.