تبيين كاربست الگوهاي فراكتال و بيومورفيك هندسي طبيعت در طراحي منظر پايدار؛ موردپژوهي: شمال تهران

ايجاد ارتباط بين شهر و طبيعت مي تواند به صورت وارد نمودن طبيعت به شهر و معرفي نمادهاي طبيعي در اكوسيستم شهري باشد. بديهي است كه دستيابي به راهكارهايي جهت بازگرداندن وضعيت مطلوب محيط امري ضروري مي باشد. در اين رابطه ايجاد ارتباط سازگار دوباره با طبيعت مي تواند بسيار مفيد باشد، و اين امر جز با بازسازي مجدد رابطه شهر با طبيعت امكان پذير نمي باشد. از سوي ديگر، دانش فراكتال ها و معماري بيومورفيك مي تواند پتانسيل لازم جهت ساماندهي فرآيند طراحي دوستدار محيط زيست را دربرداشته باشد كه هدف پژوهش حاضر بوده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي همراه با استدلال منطقي است كه از نقشه ها و تصاوير ماهواره اي با بكارگيري نرم افزارهاي AutoCAD و نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. در پايان نيز راهبردهايي جهت برنامه ريزي و طراحي محيطي پايدار اين پهنه هاي شمالي تهران ارائه شده است. نتايج تحقيق نشان داده كه عامل توپوگرافي، هيدرولوژي و پوشش گياهي به عنوان الگوهاي اصلي و شكل-دهنده محيط و منظر به طور مستقيم در ارتباط تنگاتنگ با يكديگر بوده و از نظر شكلي داراي پيچيدگي ها و انحناهاي بسيار شبيه به هم مي باشند و در يك تركيب كلي نيز يك حركت شكلي را دنبال مي نمايند كه اين شكل حركتي موجي و كنگره اي و داراي برآمدگي ها و تورفتگي هاي فراواني در مقياس هاي مختلف مي باشد.