مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي هوش سازماني و هوش هيجاني بر روي ميزان تاب آوري در كاركنان نظامي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي هوش سازماني و هوش هيجاني برروي ميزان تاب آوري در كاركنان نظامي انجام گرفت. روش پژوهش نيمه تجربي بود وازطرح پيش آزمون – پس آزمون با پيگيري استفاده شد. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركناني كه برابر فراخوان داده شده حاضر به شركت در پژوهش شدند.نمونه شامل 90 نفر (30 نفر آموزش مولفه هاي هوش سازماني، 30 نفر آموزش مولفه هاي هوش هيجاني ،30 نفر گروه كنترل)بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس با جايگزيني تصادفي انتخاب شدند.گروه آموزش مولفه هاي هوش سازماني 11جلسه،گروه آموزش مولفه هاي هوش هيجاني10جلسه در جلسات آموزش شركت كردند.در حالي كه گروه كنترل تحت هيچ مداخله اي قرار نگرفت.ابزار پژوهش،پرسشنامه تاب آوري سازماني كانر و ديويدسون (۲۰۰۳)  بود كه كاركنان هر سه گروه در سه مرحله پيش آزمون،پس آزمون وپيگيري ، آن را تكميل كردند.داده هاي پژوهش حاضر با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شد. نتايج نشان داد هر دو شيوه آموزشي در كاهش  ميزان تاب آوري كاركنان به‌صورت معني‌داري اثربخش مي­باشند. و بالاترين ميزان اثربخشي به ترتيب متعلق به برنامه آموزشي هوش هيجاني با ضريب اتاي 0/821 و برنامه آموزشي هوش سازماني ضريب اتاي 0/749 مي‌باشد. ازيافته هاي پژوهش حاضر مي توان  در راستاي مداخلات آموزشي براي افزايش ميزان تاب آوري  استفاده كرد.