بررسي ميزان رضايت‌مندي اساتيد و دانشجويان در استفاده از راديوگرافي كانونشنال و ديجيتال در بخش اندودانتيكس دانشكده دندانپزشكي مشهد

مقدمه: كاربرد راديوگرافي ديجيتال در مراكز آموزشي و دانشكده‌هاي دندانپزشكي براي غلبه بر مشكلات آموزشي و همچنين بايگاني راديوگرافي‌هاي گرفته شده از بيماران ضروري به نظر مي‌رسد، اما ديدگاه دانشجويان و اساتيد در اين زمينه كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. بنابراين هدف از اين مطالعه بررسي ميزان رضايت‌مندي اساتيد و دانشجويان در استفاده از راديوگرافي كانونشنال و ديجيتال در بخش اندودانتيكس دانشكده دندانپزشكي مشهد بود.مواد و روش ها: اين مطالعه بر روي اساتيد گروه درمان ريشه و 155 دانشجوي دندانپزشكي مشهد انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل دو پرسش‌نامه خود ساخته بود. پرسش‌نامه اول مربوط به كيفيت آموزشي درمان ريشه بود كه توسط اساتيد تكميل شد. پرسش‌نامه دوم مربوط به رضايت‌مندي دانشجويان از انجام درمان‌ با استفاده از راديوگرافي‌هاي ديجيتال و كانونشنال در بخش اندودانتيكس بود. اطلاعات ثبت شد و سپس داده ها بر اساس آزمون كاي اسكوئر و فيشر مقايسه شد.يافته ها: ميانگين نمره كل پرسش‌نامه اساتيد بر اساس جمع نمرات بدست آمده از همه سئوالات تقسيم بر تعداد سئوالات 0/39±4/23 (3/64 تا 4/82) و بين حالت‌هاي بهتر شده و خيلي بهتر شده قرار داشت. از ديدگاه اساتيد، تصوير برداري ديجيتال در زمينه‌ي آموزش دانشجويان بر راديوگرافي كانونشنال برتري دارد. ميانگين نمره رضايت‌مندي از كل پرسش‌نامه دانشجويان، در گروه كانونشنال، 0/46±2/74 و در گروه ديجيتال 0/55±3/87 بود. متوسط رضايت‌مندي در گروه ديجيتال نسبت به گروه كانونشنال از نظر آماري به‌طور معني‌داري بيشتر بود (0/001 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر مي‌توان گفت كه راديوگرافي ديجيتال سبب بهبود آموزش از نظر اساتيد و رضايت دانشجويان شده بود.