مقايسه استحكام باند برشي رزين مديفايد گلاس آينومر به عاج دندان هاي شيري به دنبال روش‌هاي مختلف آماده سازي عاج

مقدمه: هدف مقايسه استحكام باند برشي گلاس آينومر تغيير يافته با رزين به عاج دندان هاي شيري پس از آماده سازي عاج به روش‌هاي مختلف بود. مواد و روش‌ها: سطح عاجي 80 دندان شيري به 4 روش مختلف آماده‌سازي شد: اچ كردن با اسيدفسفريك 37 درصد، اسيدپلي‌‌آكريليك 10درصد، هيپوكلريت سديم 5 درصد و بدون آماده‌سازي عاجي. سپس يك استوانه گلاس آينومر تغيير يافته با رزين Fuji Π LC روي عاج قرار داده و كيور شد. پس از 24 ساعت، آزمون استحكام باند برشي با استفاده از دستگاه Universal Testing  انجام شد. آناليز آماري با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه و تست Tamhane`T2 انجام شد. سطح معناداري 0/05 P بود. يافته‌ها: اسيد فسفريك بيشترين ميزان استحكام باند برشي را در بين همه گروه‌‌ها داشت كه با گروه هيپوكلريت و بدون آماده‌سازي داراي تفاوت معني داري بود (0/043=P= و 0/001 P). پس از آن استحكام باند گروه اسيد پلي‌‌آكريليك بيشتر بود كه بطور معني داري بيشتر از گروه بدون آماده‌سازي بود (0/046=P=). آماده‌سازي دندان با هيپوكلريت سديم سبب افزايش معني دار استحكام باند نسبت به گروه بدون آماده‌سازي گرديد (0/001=P). كمترين ميزان استحكام باند مربوط به گروه بدون آماده‌سازي عاجي بود كه بطور معني داري از همه گروه‌ها پايين‌تر بود. نتيجه‌‌گيري: آماده‌سازي عاج شيري بطور مشخصي سبب افزايش استحكام باند برشي گلاس‌‌آينومر تغيير يافته با رزين به عاج مي‌‌گردد. آماده‌سازي عاج با اسيدفسفريك 37 درصد به مدت 5 ثانيه بيشترين ميزان استحكام باند برشي را ايجاد كرد.