بررسي رابطه هوش استراتژيك و رهبري در اجراي استراتژي سازمانهاي پروژه محور

هوش استراتژيك يكي از موارد بهينه سازي تصميم گيري رهبران ارشد است. در خلال هم افزايي مديريت دانش، هوش رقابتي و هوش تجاري از هوش استراتژيك به عنوان يكي از تعيين كنندگان كليدي تصميم گيري موفق ياد مي‌شود كه اطلاعات با ارزش افزوده و دانش لازم را براي تصميم گيري‌هاي استراتژيك سازماني فراهم مي‌كند. روش پژوهش توصيفي- همبستگي و پيمايشي است كه جامعه اماري آن 3000 نفر از خبرگان مديريت پروژه و رهبران سازمان‌هاي صنعت ساخت و ساز كه عضو انجمن مديريت پروژه ايران هستند، مي‌باشد و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده و فرمول كوكران تعداد 341 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. اين پژوهش از حيث هدف جزو تحقيقات كاربردي مي‌باشد روش جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي و ميداني است و به منظور گردآوري اطلاعات از ابزار پرسشنامه و مصاحبه استفاده شده و يافته‌هاي پژوهش با استفاده از روشهاي آماري همبستگي و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گفت. پس از بررسي مفاهيم هوش استراتژيك و رهبري و مديريت استراتژيك، نتايج پژوهش نشان داد كه بين هوش استراتژيك و رهبري و همچنين عوامل آنان با اجراي استراتژي در سازمان‌هاي پروژه محور ارتباط معناداري وجود دارد و با در نظر گرفتن ارتباط و تأثير آنها بر روي اجراي استراتژي سازمان‌ها ضروري است كه سازمان‌هاي پروژه محور با تغيير جزئي در سيستم رهبري سازماني، از تفكر سيستمي استفاده نمايند و از سيستم‌هاي هوش مصنوعي براي اجراي استراتژي در پروژه‌هاي خود استفاده نمايند. از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه هوش استراتژيك و رهبري در اجراي استراتژي سازمان‌هاي پروژه محور است.