نظارت اجرايي، مسئوليتي سنگين، با دستاني بسته

بحث افزايش راندمان و بهبود عملكرد اجرايي ساخت و ساز از ديرباز از اهداف و دل مشغولي‌هاي نهاد‌هاي نظارتي همچون شهرداري و سازمان نظام مهندسي بوده است. در نگاه اول آنچه از نظارت اجرايي برداشت مي‌شود، حضور ناظر اجرايي ساختمان به عنوان مسئول اصلي تضمين كيفيت اجرايي ساختمان است، اما در واقعيت عوامل بيشماري در پشت پرده اجرايي ساختمان هستند كه باعث افت كيفيت نظارت اجرايي و در نهايت افت كيفيت اجرايي يك ساختمان مي‌شوند. عواملي كه به علت حضور در روند اجرايي ساختمان و قرار نگرفتن در منصب مجري يا ناظر يا هرگز به چشم نمي‌آيند و يا در صورت ديده شدن سهمي در افت كيفيت اجرا و متعاقب آن نظارت اجرايي براي آنها قائل نمي‌شوند. هدف اصلي اين مقاله، مروري بر نقش تعريف شده مهندس ناظر از طرف سازمان نظام مهندسي در حيطه ساختمان، بررسي عوامل متعدد در افت كيفيت نظارت اجرايي توسط داده هاي آماري كسب شده از سطح جامعه در ده دسته جداگانه به همراه سي و پنج زير رده با ذكر ميزان هر يك و در نهايت پشنهاداتي در جهت افزايش راندمان نظارت اجرايي مي باشد. اين مقاله از نوع مروري بوده و در نگارش آن از منابع معتبري همچون كتب و مقالات استفاده شده است.