مطلوبيت ‌سنجي سيما و منظر شهري با رويكرد توسعه‌ي گردشگري (مورد پژوهي: ورودي‌هاي شهر اردبيل)

سيما و منظر شهري به عنوان يكي از عوامل مهم در جذب گردشگر به شمار مي‌رود. در اين خصوص ورودي‌هاي شهر از جمله عناصر مهم مناظر شهر مي‌باشند و در واقع معرف و بازتابنده هويت شهر بوده و معمولاً يكي از معيارهاي مؤثر در قضاوت تازه واردين در مورد كليت شهر محسوب مي‌شود. اما هم‌اكنون شاهد شهرهايي هستيم كه اثري از يك فضاي ورودي، با خصوصيات مطلوبي كه بايـد داشـته باشد، ديده نمي‌شود. شهر اردبيل از جمله شهرهاي تاريخي داراي هويت و سابقه شهري برجسته به عنوان يكي از مقاصد اصلي گردشگري مي‌باشد. اما عليرغم ويژگي‌هاي ممتاز به لحاظ بار فرهنگي و تاريخي و موقعيت برجسته آن، ورودي‌هاي اين شهر از مسئله‌دارترين فضاهاي شهري مي‌باشند كه با نابه‌ساماني‌هاي متعدد و متنوعي دست به گريبان هستند. بنابراين ﻫﺪف اين پژوهش مطلوبيت‌سنجي سيما و منظر ورودي‌هاي شهر اردبيل و اولويت‌بندي آن‌ها جهت برنامه­ريزي آتي انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر ماهيت كاربردي و از نظر روش توصيفي، تحليلي و پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل 15 نفر كارشناسان و متخصصان حرفه برنامه‌ريزي شهري در شهر اردبيل بوده است. به منظور اولويت‌بندي و مطلوبيت‌سنجي ورودي‌هاي مورد مطالعه از 4 شاخص (كالبدي، عملكردي، زيبايي شناختي و بازنمايي هويت شهر) بهره برده شد. در اين راستا ابتدا از مدل آنتروپي شانون جهت وزن‌دهي به شاخص‌ها استفاده شده و سپس در ادامه فرآيند كار ورودي‌هاي شهر اردبيل به لحاظ شاخص‌هاي مورد نظر با استفاده مدل PROMETHEE اولويت‌بندي گرديدند با كسب رتبه‌هاي ( 0.226، 0.011، 0.104-، 074/ 0-) رتبه‌هاي اول تا چهارم و ورودي تهران- اردبيل هم با كسب 0.059- در رتبه پنجم قرار دارند. لذا برنامه‌ريزي‌هاي ساماندهي محور متناسب با نقاط ضعف و قوت هر ورودي با رعايت اولويت مداخله ضروري مي‌نمايد.