گذار از جنبش خطي به جنبش سيال: چارچوبي براي درك دوره نهفتگي جنبش ‏هاي اجتماعي

اين مقاله به ياري يافته‌هاي برآمده از مطالعات جنبش‌هاي اجتماعي دو ايده اصلي را مي‌پرورد. نخست اينكه ما اكنون در دوره نهفتگي ناآرامي‏ هاي اجتماعي در  ايران به سر مي‌بريم. تلاش مي‌كنيم منظور از دوره نهفتگي جنبش‌ها و كاركردهاي اين دوره در مسير كلي حيات جنبش‌ها را با تمركز بر ديدگاه‌هاي آلبرتو ملوچي توضيح دهيم. سپس با استفاده از ديدگاه‌هاي ژوزف گاسفيلد و تفكيك مفهومي- نظري او بين جنبش‌هاي خطي و سيال، نشان خواهيم داد كه اولاً مطالعه جنبش‌هاي اجتماعي در ايران كنوني از منظر عناصر سياليت كارآمدي بيشتري دارد و ثانياً مهم‌ترين ويژگي دوران نهفتگي اين جنبش اعتراضي، گذار از عناصر خطي به عناصر سيال است. در بخش نتيجه‌گيري برخي ملاحظات راهبردي براي مواجهه‌اي عالمانه و كارآمد با اين وضعيت پيشنهاد ‌مي‏ شود.