تحول كاركرد محور در ساختار مؤسسات پژوهشي نهادهاي اطلاعاتي

هدف مقاله آن است كه با تأكيد بر موضوعيت كاركرد مؤسسات پژوهشي نهادهاي اطلاعاتي در عصر جهاني ‏شدن، به اين سؤال اصلي پاسخ دهد كه «ساختار بهينه مؤسسات پژوهشي نهادهاي اطلاعاتي چگونه است؟». با توجه به رويكرد اكتشافي تحقيق ضمن بهره‌گيري از روش دلفي، طي دو مرحله ايده هفت نفر از مديران ارشد پژوهشي فعال در قلمرو موضوعي تحقيق به همگرايي و اجماع رسيد. در اين فرايند تغييرات محيط بلافصل، نزديك و دور ‏سازمان ‏هاي اطلاعاتي كه تحول در نقش و كاركرد مؤسسات پژوهشي را الزامي نموده است، مورد واكاوي قرار گرفت. در انتها پژوهش به اين نتيجه نائل مي‌شود كه با عنايت به تحولات محيط نزديك، دور و بلافصل حوزه‌ اطلاعات، ساختار مناسب براي مؤسسات ‏سازمان ‏هاي اطلاعاتي اعم از «پژوهشي»، «شركتي» و «فرهنگي» در گروه دلفي در قالب اقدام «فرايندمحور» است. به طور خاص مؤسسات پژوهشي از منظر كاركردي از شركت‌هاي وابسته و مؤسسات فرهنگي تمايز پيدا مي‌كنند و با كاركردهاي چهارگانه ‌«مديريت دانش»، «حل مسائل دانش‌پايه‌ عملياتي»، «توليد علم و گفتمان‌سازي» و «انتقال دانش كلاسيك به داخل سيستم اطلاعاتي» بايستي به صورت متمركز مديريت شوند.