خوانش دستگاه روش‌شناختي كلام سياسي با تاكيد بر ديدگاه ‌آيت‌الله خامنه‌اي

روش اجتهادي در استنباط گزاره‌هاي كلام سياسي از متون و منابع آن، بر اين فرض استوار است كه كلام سياسي به تبع علم كلام، به رغم بهره‌گيري از تكثر روشي در دو بخش تبيين و دفاع، در بخش توليد و استنباط نظريات و مسائل اساسي خود از فقدان دستگاه روشي مستقل رنج مي‌برد و همين امر سبب توسعه‌نايافتگي علم كلام و دانش‌هاي هم‌پيوند با آن از جمله كلام سياسي شده است. ايده آيت‌الله خامنه‌اي در توسعه روش اجتهاد فقهي براي فعال‌سازي و بروزرساني و پويايي علم كلام، متناسب با سؤالات، دغدغه‌ها و شبهات امروز، اين فرضيه را به وجود آورد كه راه توسعه معرفتي كلام سياسي، بازسازي روش استنباط از قرآن است و بهترين الگوي تجربه شده در اين روش، دانش متدولوژيك اصول فقه موجود در كنار علم فقه است. براي تحقق اين ايده از روش اكتشافي كه از سنخ روش استنطاق از متن مي‌باشد، استفاده شد كه با طي مراحل استجماع، استظهار، استنباط از ظهورات و استنطاق از متن، مفاهيم مرتبط با استنباط اصولي بازتعريف گرديد و علم اصول به‌مثابه روش خوانش و اقدام به ارائه الگويي با عنوان «روش اجتهادي» شد. با بازسازي و ساماندهيِ مجدّد ساختار بخش‌هاي مرتبط علم اصول، مراحل استنباط گزاره‌هاي كلام سياسي از منبع قرآن به شكل يك فرايند بررسي گرديد. استنباط گزاره‌هاي كلام سياسي از منبع قرآن به شكل يك فرايند و ترتيب منطقي، مشخص مي‌كند كه جهت رسيدن نظر و ديدگاه نهايي اسلام در سامانه تفقّه جامع در مسائل اعتقادي سياسي از كجا شروع شده و در كجا پايان مي‌يابد.