مؤلفه‌ها و راهكارهاي بحران مشروعيت از منظر فلسفه سياسي اسلامي با تطبيق بر جمهوري اسلامي ايران

هدف پژوهش حاضر واكاوي مؤلفه‌ها و راهكارهاي بحران مشروعيت در حكومت‌هاي فضيلت‌گرا است. با روش توصيفي- تحليلي، گزاره‌هاي فلسفه سياسي از آثار حكيماني مانند فارابي و نصيرالدين طوسي و گزاره‌هاي مربوط به نمونه مطالعه (جمهوري اسلامي ايران) نيز از قانون اساسي و بيانات امام خميني و همچنين تجربه سياسي جمهوري اسلامي ايران استنباط شده است. فرضيه اين پژوهش تك‌بُعدي نبودن مؤلفه‌ها و راهكاري بحران مشروعيت است؛ چراكه فلسفه سياسي اسلامي افزون بر ابعاد مادي زمامداري، ابعاد گفتماني و انگاره‌اي را نيز در مشروعيت اثرگذار مي‌داند. بحران مشروعيت در ناحيه منابع مشروعيت پديد مي‌آيد؛ منابع مشروعيت از منظر فلسفه سياسي اسلامي، استحقاق فردي و رضايت مردمي است. دستاورد پژوهش حاضر شناسايي «چندپاره‌گي مشروعيت سياسي»، «گسست عقيدتي حاكم و مردم» و «ركود معيشت» به‌عنوان مؤلفه‌ها و «تربيت سياسي»، «اقناع فكري»، «تقويت توليد داخلي، تأمين اجتماعي و تجارت خارجي» به‌عنوان راهكارهاي تقويت مشروعيت است.