مقايسه دو روش مدين و پارمدين در ميزان بروز PDPH در بيماران تحت عمل جراحي ارتوپدي اندام تحتاني به وسيله بي حسي نخاعي: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسويه كور

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺑﯽﺣﺴﯽ داﺧﻞ ﻧﺨﺎﻋﯽ ﻣﺘﺪاول ﺗﺮﯾﻦ روش اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ در ﺟﺮاﺣﯽ ارﺗﻮﭘﺪي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ روش ﺑﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﻓﻮاﯾﺪ زﯾﺎد، ﻋﻮارﺿﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺮدرد در دوره ﺣﺎد ﭘﺲ از ﻋﻤﻞ دارد. از اﯾﻦ رو، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ دو روش ﻣﺪﯾﻦ و ﭘﺎرﻣﺪﯾﻦ در ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز ﺳﺮدرد ﭘﺲ از ﺑﯽﺣﺴﯽ ﻧﺨﺎﻋﯽ Post Dural Puncture Headache, PDPH در ﺑﯿﻤﺎران ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ارﺗﻮﭘﺪي اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺑﯽﺣﺴﯽ ﻧﺨﺎﻋﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش ﮐﺎر: اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺎرآزﻣﺎﯾﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ دوﺳﻮﯾﻪ ﮐﻮر روي 60 ﺑﯿﻤﺎر ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ارﺗﻮﭘﺪي ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﭘﯿﻤﺎﻧﯿﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺟﻬﺮم اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺑﯿﻤﺎران ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ روش ﭘﺮﺗﺎب ﺳﮑﻪ ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﻣﺪﯾﻦ و ﭘﺎراﻣﺪﯾﻦ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﻋﻼﺋﻢ ﺣﯿﺎﺗﯽ در ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﯽ ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم ﺑﯽﺣﺴﯽ داﺧﻞ ﻧﺨﺎﻋﯽ و ﺑﻌﺪ از آن در دﻗﺎﯾﻖ 60 ،45 ،30 ،15 ،5 و 90 ﺣﯿﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ و در زﻣﺎن رﯾﮑﺎوري ﺛﺒﺖ ﺷﺪ. ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز ﺳﺮدرد ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﯽ در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﻪ ﻣﺪت ﻫﻔﺖ روز و ﻫﺮ روز ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮد ﺑﯽ اﻃﻼع از ﻧﻮع ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS ﻧﺴﺨﻪ 21 و اﺳﺘﻔﺎده از آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ، اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر، ﺗﻌﺪاد و درﺻﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ ﺷﺎﻣﻞ آزﻣﻮنﻫﺎي ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازهﻫﺎي ﺗﮑﺮاري، ﻣﺮﺑﻊ ﮐﺎي، ﻓﺮﯾﺪﻣﻦ و ﺗﯽ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: در ﻣﻘﺎﻃﻊ زﻣﺎﻧﯽ ﻗﺒﻞ از ﺑﯽﺣﺴﯽ داﺧﻞ ﻧﺨﺎﻋﯽ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﯽﺣﺴﯽ و 5 دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ از آن ﺑﯿﻦ ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺪﯾﻦ و ﭘﺎراﻣﺪﯾﻦ از ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد داﺷﺖ p 0.05 . در روز اول و ﭼﻬﺎرم، ﺑﺮوز ﺳﺮدرد در ﮔﺮوه ﭘﺎراﻣﺪﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮔﺮوه ﻣﺪﯾﻦ ﺑﻮد، اﻣﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه در زﻣﺎنﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد ﻧﺪارد0/05 P ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺰاﯾﺎي ﻣﺘﻌﺪدي ﺑﺮاي ﻫﺮﮐﺪام از روشﻫﺎي ﻣﺪﯾﻦ و ﭘﺎراﻣﺪﯾﻦ ذﮐﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻣﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺮوز ﺳﺮدرد، در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ دو روش ﻣﺪﯾﻦ و ﭘﺎراﻣﺪﯾﻦ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ، ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ روي رﺿﺎﯾﺖ ﻣﻨﺪي ﺑﯿﻤﺎران ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش ﺑﯽﺣﺴﯽ داﺧﻞ ﻧﺨﺎﻋﯽ را اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺖ.