تحليل ميزان تاثير زيرساخت هاي شهري بر كارايي شهرهاي جديد( نمونه موردي: شهر جديد هشتگرد و پرديس )

گسترش شهرنشيني و تمركز امكانات در كلان‌شهرها، مردم را ناگزير به سكونت در اين شهرها نموده است. شهرهاي جديد در راستاي حل اين مشكلات و سازماندهي سرريز جمعيت تأسيس شده‌اند. بررسي زيرساخت‌هاي شهري شهرهاي جديد، سبب مي‌گردد تا نقاط قوت و ضعف آن‌ها استخراج گردد. برنامه‌ريزي صحيح‌تري در راستاي جذب جمعيت شكل گيرد و ضريب ماندگاري در اين شهرها بالاتر رود. بر همين اساس در اين پژوهش دو شهر جديد پرديس و هشتگرد با هدف سنجش ميزان رضايتمندي شهروندان از زيرساخت‌هاي شهري مورد بررسي قرار گرفته‌اند. معيارها و شاخص‌ها از طريق مروري بر متون معتبر جهاني تبيين شده اند و ميزان رضايت از طريق پرسش‌نامه (381 عدد) در هر شهر جمع آوري شده است. روش پژوهش توصيفي - تحليلي بوده و به‌منظور بررسي شاخص‌ها از روش تحليل‌هاي آزمون تي تك نمونه‌اي، مدل تحليل عاملي و رگرسيون خطي در محيط نرم افزار آموس مورد تجزيه و تحليل اماري قرار گرفته اند. بدين منظور، در ابتدا معناداري و برازندگي شاخص ها موردبررسي قرار گرفته است و سپس به روش تحليل عاملي پرداخته و بار هر عامل استخراج گرديد. با استفاده از روش رگرسيون خطي به اولويت بندي شاخص ها در محدوده هاي مورد مطالعه پرداخته شد. نتايج حاكي از آن است كه ميزان رضايت شهروندان از معيار حكمراني(عدالت و برابري) و عملكردي در شهر جديد پرديس و معيار اقتصادي و منظر شهري در شهرجديد هشتگرد بيشتر بوده است. از سويي ديگر، معيارهاي اقتصادي شهر جديد پرديس و اجتماعي-فرهنگي در شهرجديد هشتگرد كمترين ميزان رضايت به خود اختصاص داده است.