سنجش تأثير مؤلفه هاي تكنولوژي بر فرهنگ اسلامي- ايراني براي ساخت سكونتگاه هاي نوين شهري پايدار در شهر دورود

تكنولوژي شامل فرآيند ساخت، تفكر پيرامون نحوه ساخت و مصالح، تكنيك‌ها و سيستم‌هاي ساختماني است و فرهنگ نيز درونمايه غير فيزيكي مفاهيم و معاني مطرح شده در اجراء و كل اثر مي‌باشد كه از فرهنگ، تاريخ، اعتقادات جامعه و معمار نشأت مي‌گيرد. يكي از اصلي‌ترين عناصر برپا كننده يك اثر معماري تكنولوژي است. تكنولوژي به طريقي بر اساس رويش خوب فرهنگ بومي ترسيم و فكر شده است. از بدو شروع به تصميم گيري به ساخت تا انتخاب سيستم ساخت و مصالح همواره نگرش معمار به نيارش و تكنولوژي نگرشي همه جانبه بوده و همه در جهت ايجاد فضايي متناسب با نيازهاي مادي و معنوي بودند. لذا بكارگيري نيارش و تكنولوژي نگرشي بصورت آگاهانه و يا ناآگاهانه با توجه به تأثيرات آن بر انسان و محيط بوده است، كه زمينه ساز تعاملي مناسب ميان انسان و محيط گرديده است. نيازش مي تواند شامل، سازه ساختار، ساختمان و قوس‌ها و طاق‌ها و گنبد و مصالح يك ساختمان باشد. تكنولوژي در معماري معاصر ايران در اثر افزايش جمعيت و تغيير نيازهاي عمومي و خصوصي تغيير يافته و ديگر تكنولوژي ساخت سنتي جوابگو نبوده و نياز به تغيير مصالح سازه ها، ساختارها و روش هاي اجرايي نمايانگر مي باشد. از طرفي مصالح و تكنيك هاي به كار رفته در معماري معاصر ايران بدلايل متعددي از جمله عدم توسعه علمي و كاربردي رشته ها و مشاغل مورد استفاده در احداث بنا و عدم وجود استانداردهاي كافي و تكنيك هاي مورد استفاده دچار نقصان شديدي شده است.