ارزيابي برنامه‌ها و سياست‌هاي تاثيرگذار بر حوضه آبريز زاينده رود با تكيه بر تحولات جمعيت شناختي

ايران با يك سوم متوسط بارش جهاني جز مناطق خشك جهان محسوب مي‌شود استان اصفهان به عنوان استان مهم در ايران از اين امر نيز مستثني نيست لذا تعادل عرضه و تقاضاي منابع آبي در اين استان به عنوان يك رويكرد استراتژيك بايستي مد نظر قرار گيرد. در اين پژوهش براساس رويه مرسوم در روش نظريه مبنايي پرداخته شده و احصاي نتايج مربوط به كدگذاري باز داده ها و در ادامه كدگذاري گزينشي و محوري ارائه شده است. جهت مطالعات نظري و پيشينه از روش كتابخانه‌اي و ابزارگردآوري داده ها از طريق فيش‌برداري، منابع آماري، اسنادي و توصيفي استفاده شده است. خبرگان پژوهش مشتمل بر 13 نفر از متخصصين كشور بوده‌اند كه موضوع مورد بررسي را مي‌شناخته اند .نتايج نشان داده است كه جمعيت وتحولات مهاجرتي شهري به ويژه ناشي از پيدايش خشكسالي، جذابيت كانون شهري اصفهان براي زندگي، ضعف در تصميم گيري و برنامه ريزي بر مبناي داده هاي جمعيتي و اساس فقدان برنامه ريزي جمعيتي را در پي داشته و اين مساله نيز بيشتر كانون هاي شهر و روستا را دراين استان مورد توجه قرار داده است. بارگذاري بيش از حد بر منابع آبي پيامدهايي همچون خطرات ناشي از خشك شدن گاوخوني، فرونشست زمين، تهديد معيشت روستايي و نيز آسيب هاي ناشي از مهاجرت در شهرهاي استان و در نهايت سرايت پذيري مسئله به يك معضل ، نارضايتي و بحران اجتماعي را در بر داشته است. سياست‌هاي حاكميت همراه با جريانهاي متعدد اجتماعي، ادامه حيات براي رودخانه زاينده‌رود را با يك مساله چالشي مواجه نموده است.