ارزيابي مقدماتي بسته آموزشي فراتشخيصي مبتني بر مدل طرح‌واره درماني، خودشفقتي و تنظيم هيجان در رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب

مقدمه: پژوهش‌هاي كمي مدل‌هاي يكپارچه‌نگر را در بستر بيماري‌هاي مزمن از جمله بيماري قلبي- عروقي بررسي كرده‌اند. در اين راستا هدف پژوهش حاضر بررسي مقدماتي بسته آموزشي مبتني بر مدل طرح‌واره‌ درماني، خودشفقي و تنظيم هيجان در رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب بوده است. روش: تعداد 3 نفر در يك مطالعه آزمايشي تك‌موردي انتخاب شدند و طي 15 جلسه، بسته آموزشي مبتني بر مدل پژوهش را دريافت كردند. شركت‌كننده‌ها به مقياس رفتار سلامت وابسته به قلب (سانگ و همكاران، 2018)، پرسش‌نامه خودشفقتي (نف، 2003)، پرسش‌نامه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ (YSQ-S3) و مقياس تنظيم هيجان (گروس و جان، 2003) پاسخ دادند. داده‌ها به‌وسيله تحليل نموداري و ديداري و شاخص‌هاي درصد بهبودي، درصد كاهش و اندازه اثر كوهن تحليل شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد درصد بهبودي شركت‌كننده‌هاي اول، دوم و سوم در ارزيابي مجدد به‌ترتيب برابر با 40، 38 و 43 درصد، فرونشاني برابر با 46، 46 و 45 درصد، خودشفقتي برابر با 41، 34 و 41 درصد و رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب برابر با 32، 33 و 35 درصد بوده است. همين‌طور درصد كاهش شركت‌كننده‌هاي اول، دوم و سوم در ارزيابي مجدد به‌ترتيب برابر با 67، 62 و 76 درصد، فرونشاني برابر با 32، 32 و 31 درصد، خودشفقتي برابر با 68، 51 و 69 درصد و رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب برابر با 47، 50 و 54 درصد بوده است. اندازه اثر متغير ارزيابي مجدد براي شركت‌كننده اول، دوم و سوم به‌ترتيب برابر با 0.91-، 0.79- و 0.80-، فرونشاني برابر با 0.83، 0.91 و 0.93، خودشفقتي برابر با 0.78-، 0.86- و 0.90- و رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب برابر با 0.83-، 0.75- و 0.87- بوده است. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، بسته آموزشي مبتني بر مدل طرح‌واره درماني، تنظيم هيجان و خودشفقتي را مي‌توان در جهت بهبود رفتارهاي مرتبط با سلامت قلب به‌كارگرفت.