نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين صفات شخصيت مرزي و خودزني‌هاي غيرخودكشي دانشجويان

مقدمه: اگرچه رابطه بين صفات شخصيت مرزي و خودزني‌هاي غيرخودكشي تأييد شده است، اما توجه اندكي به عوامل ميانجي آن شده است. ازاين‌رو، هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين صفات شخصيت مرزي و خودزني‌هاي غيرخودكشي دانشجويان بود.روش: اين پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور در سال 400-1399 بودند. دويست و دو نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي، نمونه پژوهش را تشكيل دادند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از مقياس شخصيت مرزي، سياهه خود آسيب‌رساني آگاهانه و تعمدي و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان داده‌ها جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي اس‌پي‌اس‌اس و ليزرل و همچنين روش‌هاي همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد.نتايج: نتايج پژوهش نشان داد راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان ناسازگار (خودسرزنشگري، نشخوار فكري، فاجعه‌نمايي، ديگرسرزنشگري) در رابطه بين صفات شخصيت مرزي و خودزني‌هاي غيرخودكشي دانشجويان نقش ميانجي دارند.بحث و نتيجه‏گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر افراد داراي صفات شخصيت مرزي به‌واسطه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان ناسازگار خودزني‌هاي غيرخودكشي را تجربه مي‌كنند؛ ازاين‌رو مداخله‌هاي باليني مرتبط با تنظيم هيجان مي‌توانند نقش مهمي در پيشگيري از خودزني‌هاي غير خودكشي داشته باشند.