اثربخشي درمان شناختي- رفتاري متمركز بر واحد پردازه‌اي ( MCBT) بر خودتنظيمي هيجان و نگرش‌هاي ناكارآمد ارزشيابي خود

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان‌ شناختي-رفتاري واحد پردازه‌اي بر خودتنظيمي هيجان و نگرش‌هاي ناكارآمد ارزشيابي خود مديران مدارس متوسطه اول انجام شد.روش: روش پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش را همه مديران متوسطه اول شهر مشهد در سال تحصيلي 1401-1400 تشكيل دادند. در اين پژوهش، 30 مدير با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند (15 مدير در گروه آزمايش و 15 مدير در گروه گواه). ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي نگرش‌هاي ناكارآمد وايزمن و بك (1997) و خودتنظيمي هيجان (ACS) ويليامز و همكاران (1997) بود. درمان ‌شناختي- رفتاري واحد پردازه‌اي به‌صورت هفتگي طي شانزده جلسه 90 دقيقه‌اي در گروه آزمايش برگزار و براي تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد.نتايج: نتايج حاكي از تأثير درمان ‌شناختي- رفتاري واحد پردازه‌اي بر خود تنظيمي هيجان و نگرش‌هاي ناكارآمد ارزشيابي خود مديران بود. همچنين درمان ‌شناختي- رفتاري واحد پردازه‌اي بر مؤلفه‌هاي خود تنظيمي هيجان (خلق افسرده و اضطراب) و مؤلفه‌هاي نگرش‌هاي ناكارآمد ارزشيابي خود (موفقيت-كامل‌طلبي، نياز به تأييد ديگران و نياز به راضي‌كردن ديگران) در مديران مدارس متوسطه اول نيز موثر بود.بحث و نتيجه‌گيري: به‌طور كلي مي‌توان نتيجه گرفت كه درمان ‌شناختي- رفتاري واحد پردازه‌اي به‌عنوان روشي مؤثر براي خود تنظيمي هيجان و كاهش نگرش‌هاي ناكارآمد ارزشيابي خود مديران آموزش و پرورش بهره برد.