شناسايي مؤلفه‌هاي همبستگي ملي در شعر اجتماعي-سياسي دوره مشروطه (مورد مطالعه: فرخي يزدي و ميرزاده عشقي)

ادبيات مشروطه متعلق به زماني است كه گويندگان ايران ضمن آشنايي با مظاهر تمدن غربي، با فرهنگ و ادب كشورهاي مختلف آشنا شده و دريافته اند كه ادبيات مي تواند گره گشاي بسياري از مسايل سياسي و اجتماعي باشد. از اين رو در ادبيات مشروطه شاهد مضاميني هستيم كه گويندگان به واسطه آنها سعي در ايجاد همبستگي ميان مردم كرده اند. در اين پژوهش كه به روش توصيفي –تحليلي با هدف شناخت مولفه هاي همبستگي در شعر فرخي يزدي و ميرزاده عشقي انجام شد. به اين نتيجه رسيديم كه اين دو شاعر با در نظر گرفتن عناصر مشترك ميان همه ملت، در اشعار خود از اين مضامين استفاده كرده اند تا مردم را ترغيب به اتحاد و وحدت كنند. اين مضامين و مولفه هاي مشترك در ارتباط با هويت ملي، مذهبي قرار دارد كه موجب تحريك حس ايران دوستي آنها مي شود. اين عاصر عبارتند از: سرزمين مشترك، تاريخ مشترك، دين مشترك. فرخي و عشقي با يادآوري ويژگي هاي تاريخ باستاني ايران و دلاوري هاي گذشته، اهميت وطن به عنوان نمادي از مادر، لزوم حفظ زبان و فرهنگ فارسي، دين اسلام و لزوم حفظ آن از شر بيگانگان، كوشيده اند، تا ملت را براي همبستگي در برابر اجانب و حكام بي دين آماده مبارزه كنند.